Door een aanpassing van het startuur die niet op mijn kalender stond, was ik 2 uur voor de start reeds ter plaatse. Dat deerde me echter niet, aangezien ik daardoor de stijve benen die ik overhield aan mijn solo bij de VWV van de vorige dag nog los te werken. Met 70 stonden we aan de start en ondanks de slechte weersvoorspellingen, zag het er naar uit dat we de koers onder een schitterende voorjaarszon konden afwerken. Met 7 ronden van ongeveer 13 km kregen we ook een mooi en selectief parcours te verwerken.
Ik probeerde van in het begin met elke aanval van betekenis mee te zijn. Iets voor half koers vertrok er echter plots een trein van 16 man toen ik ingesloten zat. Het peloton liet begaan en ik probeerde het gat alleen te dichten. Ze gaven me echter geen vrijheid en toen we even later aan de aankomst te horen kregen dat de vluchters 45 seconden hadden, leek mijn koers over en kon ik alleen nog maar vloeken. Kort daarna vertrok bij ons een groepje van een 8-tal renners. Ik reed er alleen naartoe en even later sloot ook ploegmaat Tom Linten met een paar renners aan zodat we met een 13-tal waren. Iedereen zag het blijkbaar nog zitten en de ketting draaide vrij goed rond. We bleven echter op een 15-tal seconden hangen en in de laatste ronde stelde ik voor aan Tom Linten om op de volgende helling met twee van de rest weg te rijden. Tom zette zich aan de voet op kop en reed op de helling het gat op de kopgroep in één keer dicht. Ik volgde in zijn wiel en boven zag ik dat op de helling ook de kopgroep in 3 stukken was gereden en dat er geen tijd meer was om te recupereren. Ik reed op het stuk vals plat tot aan 2 achtervolgers op 4 leiders. Met 3 gingen we vol in de achtervolging. Uiteindelijk sloten we met 2 aan bij de kopgroep toen Nils Heyns uit de kopgroep op de brug net weg demarreerde. Zonder omkijken reed ik tot aan de koploper en zag toen ik aansloot dat ik een 20-tal meter op de rest had gepakt. Ik ging vol door en ging ervan uit dat ik voor de 2de plaats reed aangezien ik echt op mijn limiet doorreed, maar er hingen verschillende renners te kort en ik wou niemand laten terugkomen. De sprint bergop ging ik aan van op de kop. Heyns kon naast me komen, maar ik kon hem net afhouden en won met een klein wiel voorsprong.
Deze zege deed me erg veel deugd. Ik werk sinds dit jaar in Duitsland en heb het lastig gehad om in het juiste trainingsritme te komen. Ik wil daarom ook mijn vriendin Els bedanken voor de steun en het geloof in mij!
Bookmark/Search this post with
