Zomerse omstandigheden hebben de 75e editie van Dwars door Vlaanderen (1.UWT, 03/31) beïnvloed. Het peloton vertrok razendsnel van het voetbalstadion in Roeselare richting de Kluisberg. Het peloton was erg onrustig in de beginfase en liet tot aan deze eerste beklimming na 72 kilometer geen enkele kopgroep vertrekken. Even leek het er op dat er toch drie renners een vrijgeleide kregen, maar de de druk van het peloton richting de beklimming van de Taaienberg zorgde ervoor dat hun liedje snel gezongen was. Traditiegetrouw zorgde de kasseiklim voor de eerste grote schade in het peloton.
Met de beklimmingen van de Knokteberg, de Kortekeer, de Steenbeekdries, de Taaienberg, Berg ten Houte, de Kruisberg en opnieuw de Knokteberg in een bestek van amper 40 kilometer, lag het zwaartepunt van de wedstrijd in het voorlaatste wedstrijduur. Van Baarle was er op 50 kilometer van het einde alleen vandoor gegaan en kreeg een groep van een 25-tal renners met Aimé De Gendt en Danny Van Poppel in de achtervolging. De onrust bleef duren en meerdere tegenaanvallen werden op touw gezet. Uiteindelijk vormden zich bij aanvang van de terugkeer van de Vlaamse Ardennen achter de Nederlander twee groepen van achtervolgers met daarbij Danny Van Poppel. Van Baarle bleef binnen handbereik, maar slaagde er toch in om zijn knappe solo af te ronden en met de Waregemse hippodroom op de achtergrond te zegevieren. In extremis volgde er na de winnaar nog een hergroepering. In de sprint voor de tweede plaats werd Boy Van Poppel 12e.
Boy Van Poppel: " Het ging allemaal zo snel vandaag! In de beginfase stak ik wat energie in het meespringen met de ontsnappingspogingen. Ik voelde me niet heel slecht na Gent-Wevelgem, maar kon echt geen snelheid maken op de Kluisberg en andere beklimmingen in de beginfase. Maar de voorspellingen van de ploegleiding kwamen uit, want op de Stationsberg onderging ik een metamorfose! De hellingen volgden elkaar enorm snel op en ik kon van groepje naar groepje rijden. Het was enorm hectisch en ik wist niet in welke positie ik me bevond, tot ik plots omringd werd door Aimé en Mathieu van der Poel. Ik besefte dat ik dat ik weer in koers was en had nog goede benen om in de sprint een rol van betekenis te spelen. Ik geloofde mijn oren niet toen de ploegleiding vertelde dat we voor de tweede plaats zouden sprinten, want ik zag in de verte nog een groep renners voor ons. Het is spijtig dat we ze pas in de sprint zelf ingehaald hebben, want een top 10 was mooi geweest voor het team. We hebben opnieuw een goede koers gereden met de ploeg en ik ben zeer tevreden over mijn gevoel en resultaat!"
Danny Van Poppel: "In de finale waren we met Aimé en mezelf goed vertegenwoordigd. Het ging goed, maar twee factoren zorgden ervoor dat ik toch niet zo fris was als ik hoopte. De zware Gent-Wevelgem bleek toch nog in de benen te zitten en ook de zomerse temperaturen speelden een rol. Een paar inspanningen waren mogelijk, maar door de warmte was het onmogelijk om een hoog ritme te blijven aanhouden. Ik was gefocust in de achtervolging op Van Baarle en de elf renners voor ons, tot we plots door het peloton ingehaald werden. Mijn kruit was helaas verschoten om nog te kunnen sprinten. Naast de tevredenheid over mijn eigen gevoel, ben ik dan ook blij dat mijn broer Boy 12e eindigde. Ik wil goed herstellen om er in mijn volgende wedstrijd opnieuw tegenaan te gaan! "
Foto: Boy Van Poppel/cycling media agency
