Dwars door het Hageland (1.Pro, 05/06) vond ook dit jaar plaats tussen de Vlaams-Brabantse gemeentes Aarschot en Diest. De renners moesten deze vierde manche van de Cycling Cup 177 kilometer afleggen over hellingen, betonwegen maar vooral gravel, veel gravel! Na de start in Aarschot wachtte een lus van 67 kilometer voor de renners aankwamen in Diest en volgde de eerste van vier beklimmingen van de Citadel aldaar. Daarna volgden plaatselijke ronden met verschillende profielen. Onverharde stroken als het Prinsenbos en de Demerdijk en verharde hellingen als het Grasbos, en dus ook de citadel van Diest, moesten voor de nodige schifting zorgen. In totaal kregen de moedige heren renners 41 kilometer onverharde paden en kasseiwegen te verwerken.
Toen de vroege vlucht vertrok, kon je er donder op zeggen dat er een mannetje van Intermarché-Wanty-Gobert Matériaux bij zou zijn. En jawel, we hadden een mannetje mee. Eigenlijk mocht het ook niet verbazen dat die man Taco van der Hoorn was. Onze Nederlandse aanvalsmachine had na zijn briljante ritzege in de Giro duidelijk geen zin om op zijn lauweren te rusten. Samen met zeven gezellen trok hij erop uit. Helaas zaten ze achter hen niet stil en dus ging het feestje niet door.
Maar ook onze andere helden lieten zich niet onbetuigd! Met nog iets meer dan veertig kilometer te gaan barstte de koers volledig open en zo ontstond er een elite kopgroepje van acht renners sterk. Ons favoriete broederpaar Boy en Danny van Poppel was mee en zo hadden we dus het numerieke overwicht in dit mooie ensemble. Ook hun Nederlandse landgenoot Wesley Kreder had een goede dag, hij geraakt nét niet bij de broers. De acht vooraan draaiden goed rond en ook Boy en Danny deden hun duit in het zakje tot Boy, de oudste van de twee, er op acht kilometer van het einde vanonder muisde.
Maar de concurrentie onderschatte Boy niet en haalde hem weer terug. Die damarrage leek hij op de laatste keer Grasbos cash te betalen maar een strijder als Boy geeft nooit op. Even later sloot hij weer aan en knapte hij nog erg nuttig werk op voor broerlief Danny. Door het hoge tempo van Boy dacht niemand er nog maar aan om te demarreren en dus zou het pleit beslecht worden in een ultieme sprint op de flanken van de Diestse citadel. Danny had duidelijk nog kracht overgehouden voor die laatste beklimming. Hij reed, zoals we van hem gewend zijn, een ijzersterke sprint. Enkel Rasmus Tiller (Uno-X) bleef hem voor op de korte laatste rechte lijn. Een tweede plaats dus voor spurtbom Danny. Boy, die zich volledig in dienst stelde van zijn broer en het hele team, werd nog heel mooi zevende. Wat kan broederliefde mooi zijn!
Danny van Poppel : "De tevredenheid overheerst na een mooie tweede plaats maar ik ben en blijf natuurlijk een winnaarstype. Deze prestatie is sowieso wel goed voor het vertrouwen. De overwinning zou een gepaste beloning geweest zijn voor de ploegmaats want wat een werk hebben zij weer verzet! Mijn broer Boy op kop natuurlijk, letterlijk en figuurlijk dan. Hij was gigantisch sterk en hield het tempo zo hoog dat niemand zin had om aan te vallen. Ik zat perfect in zijn wiel en daarom moesten de anderen constant vechten voor mijn wiel. Zo spaarde ik krachten waar zij moesten wringen. Knechtenwerk van de bovenste plank gewoon. We doen alles perfect maar botsen op het einde gewoon op een sterke Noor. De topvorm heb ik nog niet te pakken maar iedereen heeft vandaag wel kunnen zien dat ik op de goede weg ben!"
Dwars door het Hageland :
1. Rasmus Tiller
2. Danny van Poppel +1
3. Yves Lampaert +2
Foto: Danny van Poppel
