In Canada heeft Tim Wellens (24) de Grand Prix Cycliste de Montréal gewonnen. Na een slopende wedstrijd in stevig regenweer klopte hij Adam Yates in een sprint met twee, nadat beiden in de slotronde weggesprongen waren uit een kopgroep van zes renners. Voor Wellens is het de tweede overwinning in een WorldTour-wedstrijd dit jaar, nadat hij in augustus al de Eneco Tour had gewonnen.
De hele koers werd gekenmerkt door hevige regenval. Het werd een afvallingswedstrijd waarin van bij het begin zeer offensief gekoerst werd, en Lotto Soudal steeds op de voorposten aanwezig was. In de aanvangsfase ontstond een eerste kopgroep die naam waardig, met daarbij Louis Vervaeke. Het peloton liet hen echter niet wegrijden en na 60 kilometer en vele aanvalspogingen later was alles weer samen. Even later reed opnieuw een grote groep weg. 19 renners, met onder meer Yates, Van Avermaet, Barguil, Fuglsang én Tim Wellens pakten één minuut voorsprong, maar ook nu werd de actie teniet gedaan. In de elfde van zeventien af te leggen ronden reden Thomas Voeckler, Manuel Quinziato en Louis Vervaeke weg. Andriy Grivko kwam even later aansluiten. Zij kregen een maximale voorsprong van ruim twee minuten op het peloton, onder aanvoering van Orica GreenEdge. Vervaeke en Voeckler bleven het langst buiten schot; pas bij het ingaan van de slotronde werden de twee na 60 kilometer in de aanval gegrepen. Vervaeke kreeg de prijs van de beste klimmer.
De laatste tien kilometer zou de beslissing brengen. Lotto Soudal had met Tim Wellens, Tony Gallopin, Jürgen Roelandts en Tiesj Benoot nog vier troeven in een fel uitgedund, 50 renners tellend peloton. Tim Wellens aarzelde niet toen Adam Yates in de aanval ging. De twee kregen het gezelschap van Bakelants, Bardet, Kelderman en Rui Costa, maar opnieuw Yates en Wellens gingen ervandoor. Hun voorsprong bedroeg nooit meer dan vijftien seconden en bij het ingaan van de laatste kilometer leken de achtervolgers terug te komen. Maar in de laatste rechte lijn bleef Wellens ijzig kalm en klopte Yates na een spannende sprint.
Tim Wellens: “De overwinning verzacht de pijn in de benen, maar het is een heel zware koers geweest. Van in de start werd zeer snel gereden en door de weersomstandigheden en het aantal hoogtemeters was het niet te onderschatten. In het eerste deel van de koers maakte ik al deel uit van een groep van veertien. Ik dacht even dat die groep ver zou kunnen doorgaan, maar toen ik hoorde dat Lotto.nl-Jumbo en AG2R tempo maakten in het peloton, heb ik mij gedeisd gehouden. De ontsnapping met Louis Vervaeke zette ons eigenlijk in een zetel, en terwijl het peloton steeds kleiner werd, bleven wij met vier renners over. Veel tijd om te spreken was er niet, maar ik zag dat Tiesj ook helemaal vooraan zat en Tony was in Québec zeer goed.”
"In de laatste ronde zijn het de benen die spreken. Ik sprong weg op de beklimming, geraakte even later met Yates voorop, maar het was constant vol doorrijden om niet teruggegrepen te worden door de achtervolgers. Bij het ingaan van de laatste kilometer wist ik dat we voorop zouden blijven, maar ik dacht dat Yates intrinsiek sneller was. Ik probeerde het tempo hoog te houden, Yates ging aan, maar ik kon hem counteren en al bij al gemakkelijk passeren. Dat de laatste honderden meter bergop liepen, heeft me de overwinning opgeleverd denk ik.”
“Nu reizen we door naar Richmond om het WK ploegentijdrijden voor te bereiden. Ik heb de indruk dat alle renners van onze ploeg hier aanwezig in goeie conditie zijn, dus ik zie het zeker zitten voor het WK. Daarna staat de Ronde van Lombardije op het programma. De druk is van de ketel, maar de motivatie om nog iets moois te maken van het seizoenseinde is groot.”
