De snikhete editie van de ronde van Vlaams-Brabant 2020 zit erop. De gele trui als eindoverwinnaar was voor Niels Merckx van het Urbano Cycling Team. Niels werd ook eerste Vlaams-Brabander want hem de grijze trui opleverde.
Niels vertelt in onderstaand verslag over zijn strijd voor de gele trui:
Ik wist dat ik in de eerste rit heel attent moest zijn, omdat daar meestal al een deel van het klassement wordt bepaald. Op het zware parcours in Linden kon ik stelselmatig opschuiven en in de finale nog met 2 anderen de sprong maken naar 8 leiders. In de uiteindelijke spurt met 11, werd ik 7e en stond ik meteen goed in het klassement.
In Nieuwrode kwam het tot een verwachte massaspurt, na een gecontroleerde rit en kon ik me uit de gevarenzone houden, waardoor ik als 6e in het klassement naar de zware rit in Bertem trok.
Bertem was misschien wel de lastigste rit en ook hier reed ik een zeer attente koers. Rond halfweg wedstrijd reed er een ruime kopgroep weg, maar hadden we Jasper mee voorin. Hierdoor kon ik de kat wat uit de boom kijken, toen de renners van GM en Tom Verhaegen (grijze trui) het gat aan het dichten waren. Toen de kloof uiteindelijk gedicht werd, achtte ik mijn moment gekomen en plaatste ik een aanval. Ik kreeg enkele sterke renners mee, waaronder Tom Vermeer, Cleppe, Rickaert en Sweeck. Het draaide niet super rond en Rickaert en Cleppe reden nog weg. Ik wou de ziel uit mijn lijf rijden om de grijze trui over te nemen en bleef dan ook vol rijden tot aan de finish, wat mij een knappe 4e plek in de rit opleverde, de verhoopte grijze trui, maar vooral ook de gele trui en leider in het algemene klassement.
Kumtich was wederom een lastige rit, maar ingekort door de warmte. Van bij de start ontstond er een kopgroep, die uitliep tot 1'27", waarbij opnieuw iemand van het klassement vertegenwoordigd was.
Mijn ploeg leverde knap werk om de aanval te neutraliseren en in de slotkilometers probeerde ik zelf nog weg te rijden. Dit lukte echter niet, maar hierdoor zat ik goed geplaatst voor de massaspurt, wat mij een 11e plaats in de rituitslag bezorgde én het behoud van de gele trui verzekerde.
Als leider trok ik naar het naburige Rillaar, in de hoop om de eindzege binnen te halen. In het begin koerste ik attent mee en kon ik elke aanval van een dichte concurrent beantwoorden. Tot halfweg wedstrijd liep alles perfect, maar een moment van onoplettendheid zorgde er voor dat ik niet mee was in een groep van 12 en zowel mijn gele als grijze trui in het gevaar kwam. Gelukkig was ploegmaat en boezemvriend Han Devos mee en kon hij het nodige storingswerk verrichten. Mede dankzij de rest van de ploeg en enkele andere ploegen die zich lieten verrassen, kwam het tot een massaspurt en kon ik zo de eindzege binnenrijven.
Ik had nooit gedacht dat ik hiertoe in staat was en ik mag wel zeggen dat ik deze eindzege verdien. In Bertem koerste ik met lef en plaatste ik mijn aanval met het risico om te verliezen, maar het leverde wel de gele trui op. Het nemen van de gele trui was mijn verdienste door te durven koersen, de eindzege nemen is een verdienste van een ganse ploeg die in mij geloofde en zich wegcijferde voor mij. Iets waar ik hen enorm dankbaar voor ben!
