Zor
an D'Hondt: " Ik startte met een gerust gevoel omdat het een thuiskoers was voor mij. De eerste ronde zat ik al op kop te sleuren omdat ik me super voelde, ik reed daarna in de buik van het peleton tot de 4de ronde. Dan nam ik een premie en ik wou eens kijken of de spurt iets voor mij was en dat was het zeker! Alhoewel die spurt toch een tijdje in mijn benen hieng.
Gisteren vond de start plaats van de 50ste Sint Martinusprijs (4daagse van Kontich). Aan de start 29 ploegen uit binnen-en buitenland. Traditioneel werd de 4daagse geopend met een tijdrit over 8,1 kilometer. Onze Belgische renners moesten opboksen tegen de winnaar van vorig jaar de Deen Mads Pedersen, welke 2e werd. Europees kampioen tijdrijden Mathias Krigbaum zette een knappe tijd neer van 10min. 13 en werd winnaar. Nederlander Stef Krul (3e plaats NK tijdrijden) mocht de 3e plaats innemen op het podium.
Met 115 verschenen ze woensdagavond aan de start in Herenthout voor 14 ronden van 8,1 kilometer. Het tempo van de wedstrijd lag zeer hoog. Vanaf de eerste ronde brokkelde hierdoor het aantal deelnemers af. In de 3e ronde kende we een kopgroep van 17 renners.
"Maandag 1 juli koers in Watervliet gereden. Gelijk de eerste ronde vol in de aanval gegaan. Als eerste kwam er een Bulgaar aansluiten. Vervolgens zijn wij ongeveer 3/4 ronde weggebleven. Helaas werden we toen weer ingelopen door het peloton. Toen sprong er een groepje van 6 renners weg. Die zijn ongeveer 5 tot 6 rondjes weggebleven, mede doordat de Bulgaren constant zaten af te stoppen. De kopgroep ging steeds zachter rijden. Het peloton liep toen snel in. Vier ronden voor het einde kwam alles weer samen. Toen kwamen de premiesprinten er aan. De eerste premie was voor mij.
"In het begin had ik niet echt een super gevoel en het bleef lang een gesloten wedstrijd met weinig ontsnappingen. Na een goede 40km. kwam ik er wat door en heb ik een dikke 10 km alleen gereden maar met als enige doel om punten te pakken voor het bergklassement. Ze hebben mij dan terug gepakt net voor de plaatselijke ronde. Daar moest ik wel even van recupereren. Dan zijn we met een kleine groep de plaatselijk ronde ingegaan. In die plaatselijke ronde waren er nog 2 zware hellingen.
Vandaag bijna al het werk gedaan ik denk dat ik mezelf toch de sterkste man in koers mag noemen. Veel geprobeert tijdens de wedstrijd maar nooit een vrijgeleide gekregen. In de 4e ronde had ik nog een platte batterij en dan nog gestopt om deze te vervangen. Dan opnieuw aangesloten bij het peloton en onmiddellijk naar de 2 leiders gereden. Ik heb dan de gans koers bijeen proberen te houden zodat de wedstrijd uitmondde in een sprint. En daar kon ik dankzij mijn sterkste wapen 'de sprint', de overwinning in de wacht slepen." vertelt de sympathieke Maxim Bollé aan onze redactie.
