Voor Diego Van Looy was 2013 een jaar om snel te vergeten. Door een ernstige ziekte kon hij zijn favoriete sport, het wielrennen zo goed als niet naar behoren uitvoeren. Na een lange revalidatie staat de renner van RABC er helemaal terug.
1. Vorig jaar zagen we u bijna niet terug in de wieleruitslagen. Wat was er met je aan de hand? Ik had steeds te maken met pijnlijke benen, mijn spieren die enorm veel pijn deden. Ik kon zelfs niet slapen van de enorme pijnscheuten in mijn benen. Dit is beginnen opspelen sinds april 2012. In 2013 was het gewoon niet meer te houden, 200 watt duwen bleek al niet meer te lukken en losrijden moest ik zelfs al staken van de pijn. Ook mijn werk (marktkramer) kreeg er onder te leiden. Ik kon geen uur blijven rechtstaan of ik moest een half uur neerzitten. Ik holde een jaar aan een stuk van dokter tot dokter tot buiten de landsgrenzen toe om te weten wat ik had. In mei 2013 werd ik dan getest op het compartimentsyndroom door dokter Joost Lagast te Gent Brugge. Dit werd getest door middel van een pijnlijke drukmeting waarmee met naalden met vloeistof in je benen tot op de spieren doorheen de compartimenten werd gestoken. Je mocht 30 druk hebben en ik haalde meteen 230 in rust. Ze deden dit in beide benen en allebei waren ervan getroffen jammer genoeg. Na een uur a block rijden werd ik nogmaals 6x in mijn benen gestoken. Deze keer waren de waarde nog met 100meer in de lucht geschoten … Mijn spieren waren al aan het afsterven waardoor Dokter Lagast meteen een operatie ingericht heeft op 19 juni omdat anders in verdere stadia ik nooit meer iets zou kunnen doen met men benen. Er ging geen zuurstof en bloed meer naar mijn benen . Na 5 maanden rust ben ik terug mogen gaan werken & fietsen. Ik ben heel tevreden dat ik dit laten doen heb .
2. Hoe verliep de voorbereiding naar dit seizoen toe? Ik heb intensief kinesitherapie moeten volgen op basis van 3x per week ter revalidatie bij Bart Govaerts(Heist Op Den Berg) met enorm veel fitness. Door mijn operatie had ik niets meer in mijn benen zitten en doordat de compartimenten werden aangepakt moesten de spieren gestimuleerd worden alsook met de Compex . Tot half januari zat ik in revalidatie en was het trainen nog niet van het volume dat het zou moeten zijn , alsook door de lange dagen op het werk. Mijn bazen gingen op pensioen en ik kon jammer genoeg de zaak niet overnemen waardoor ik op straat stond. Ik ging vervolgens op stage naar Spanje met enkele jongens waar ik alleen trainde alle dagen om perfect op wattage te kunnen trainen en mij zeker niet te forceren. De voorbereiding liep wel goed dus en ik kon bij mijn inspanningstest in januari meteen 450 Watt laten optekenen wat voor 63kg wel een flinke prestatie was. Dit werkte ook motiverend voor de verdere trainingen richting de zware koersen bergop in buitenland .
3. Je vond onderkomen bij RABC voor 2014. Tevreden bij deze ploeg? Ik werd bij het Bofrost Prorace Team aan de deur gezet met de reden dat ik het wielrennen fysiek niet aankon (door mijn blessure en operatie). Terwijl bij de operatie zelf nog werd gezegd dat ik mij geen zorgen moest maken voor het jaar nadien. Ik was er wel even van aangedaan maar had meteen interesse van diverse ploegen. Bij RABC kwam ik terrecht bij Ludo Gijsels , die met de ploeg voor een kleinere ploeg toch wel elk weekend een dubbel programma kan voorleggen. Hij ging ook proberen om nog binnen te geraken in enkele zwaardere wedstrijden in de bergen omdat daar ook mijn beste prestaties kunnen worden neergeschreven. Ze laten ons, ons eigen ding doen in de grotere wedstrijden zonder enige druk, wat ik dit jaar toch wel nodig had Dit maakte toch de doorslag
4. Inmiddels liet je u opmerken op het PK tijdrijden in Oostmalle waar je een derde plaats behaalde. Morgen neem je hierdoor deel aan het BK. Wat zijn je verwachtingen? Mogen we weer een verrassing van je verwachten? Ik werd er onverwacht 3e. Ik had mijn tijdritfiets daags voordien nog afgestoft na het vorige PK ploegentijdrit (jaar geleden). Normaal deed ik zelfs niet mee maar omdat de ploeg er met heel wat renners startte deed ik ook maar mee om de teamsfeer hoog te houden. Ik kreeg een e-mail van de nationale bondscoach dat ik geselecteerd werd en met de beste 20 van België mocht strijden voor de nationale trui in Hooglede. Ik moet de strijd aangaan tegen 10 ex-profs en 8 continentale-Topcompetitie renners en ben ik eigenlijk de vreemde eend in de startlijst. Het parcours is erg bochtig heb ik al via internet mogen vernemen. Dit is niet meteen wat ik het meest leuk vind . Ik kreeg vanaf vorige week woensdag te maken met een virale infectie waardoor ik een week amper niets kon. In Ardennes Challenge was ik aangewezen om enkel te volgen en zelf niets ondernemen. Dat deed me wel pijn omdat ik het van zulke wedstrijden toch moet hebben. In de zondagse etappe heb ik er de brui aangegeven en nog een week uitgeziekt met het oog op wat nog kwam. Ik hoop dat morgen mij gewoon niets hindert en ik voor mijn eigen zo hard mogelijk kan rijden. Het feit dat ik in een discipline dat niet de mijne is bij de beste 20 van België behoor bevestigd wel dat ik goed bezig ben .
5. Zondag is dan het PK op de weg voor je. Enige verwachtingen? Ik woon jammer genoeg in de provincie Antwerpen waar je enkel vlakke banen tegenkomt en zodus geen slopende wedstrijden kan verwachten. Je moet er dan ook op geluk gokken. Ik maak er dan ook geen doel van. Ik kon even goed niet starten , maar dan mag ik niet starten op het Belgisch Kampioenschap te Vossem, wat wel in mijn mogelijkheden moet vallen.
6. Vorig weekend behaalde je een nieuw hoogtepunt van het seizoen. Je nam als gastrenner van Cycleteam Hergarden deel aan Rund um Duren te Duitsland. Hoe was het? Tevreden van het resultaat? Door mijn goede prestaties in enkele grote wedstrijden in Frankrijk en Luxemburg ging dit niet onopgemerkt voorbij en vroegen er enkele ploegleiders mijn gegevens. Omdat ik op mijn 1tje de moeite doe en investeer om in het buitenland te gaan koersen, schept dit bewondering van de ploegleiders in deze ploegen. Ik kreeg dan ook de kans om in de 1.2 wedstrijd Rund Um Düren (zware klimklassieker in de Eifel met hoofdzakelijk continentale teams) te starten als gastrenner bij Cycleteam Hergarden. Ik wist niet wat ik er van moest verwachten na een week uitgeziekt te hebben. Ik werd er samen met Yannic Distel meteen gepiloteerd tot de kopman. In het begin van de wedstrijd moest ik nog in mijn ritme komen maar gaandeweg deze wedstrijd kwam ik er door en kon ik al eens met enkele renners een voorsprong nemen die jammer genoeg werd teniet gedaan. Doordat de laatste 30 km vlak was in het centrum van Kreuzau wist ik dat het op het einde moeilijk zou worden om een top 10 ranking te verdienen. We gingen met 31 renners naar de finish voor de zege en ik werd er 29e op 180 renners, waar zowel ik als de ploeg zeer blij mee waren. Sprinten is namelijk mijn ergste vijand in koers.
7. Naar welke wedstrijden kijk je verder nog uit in binnen- en buitenland? Naar al de hoog aangeschreven wedstrijden met sterk deelnemersveld die bergop gaan en slopend zijn.
8. Welke wedstrijden zou je graag is willen winnen of op het podium plaats nemen? 1dagswedstrijd of ronde in de bergen , kortom alles wat lang bergop gaat en je niet kan speculeren op een sprint ...
9. Wat zijn je sterkste punten in een wedstrijd? Heel lang hoge wattages wegduwen bergop. Liefst op klimmen langer dan 4km waar explosiviteit minder van toepassing is en ik de boel kan uitdunnen .
10. Wanneer ga je spreken van een geslaagd seizoen? Als ik een stapje hoger mag zetten !
