Glen Van Herck triomfeert in St Ulriks Kapelle

Met z’n zeventienen werden we rond de klok van drie op gang geschoten voor een wedstrijd over 85 kilometer op een mooi maar lastig parcours. In de eerste ronden verliep de koers tamelijk nerveus, want bij een klein aantal deelnemers kan iedere ontsnappingspoging al gauw de goede zijn. Twee renners wisten zich al vroeg los te werken uit het kleine peloton. Kevin Walders en Renaud Deman sloegen de handen in elkaar en verdeelden in de eerste ronden de bergpunten onder elkaar op het lastige klimmetje kort voor de aankomst die elke ronde moest overwonnen worden. In de achtergrond waren we op onze hoede en hielden we de twee steeds in het vizier. Na een vijftal ronden was hun avontuur over en werden ze bijgehaald door de overblijfselen van een uitgedund peloton, dat uiteen werd gespleten na een zoveelste passage over de top van de Tenbroekstraat. Met z’n zevenen gingen we de resterende rondjes tezamen in.

Vele aanvalspogingen vielen er daarin niet op te tekenen, buiten wat gespurt voor een premie of de bergpunten waren er geen noemenswaardige wapenfeiten die het vermelden waard waren. Ik hield me daarbij steeds afzijdig, ik was enkel geïnteresseerd in de overwinning en wilde m’n krachten sparen voor m’n finale eindschot.

Op twee ronden van het einde was het Kevin Walders die er alleen probeerde van onder door te muizen, maar zijn uitvalspogingen werden steeds onmiddellijk gecounterd.

En zo gingen we met z’n zevenen de laatste ronde in, waarin we allemaal met hetzelfde idee leken rond te rijden, wachten tot de slotklim. Surplacend kwamen we aan de voet van de slotklim. Aangezien ik op m’n spurt rekenen te riskant vond besloot ik maar om een alles of niets poging te ondernemen op de Tenbroekstraat. Van op de kop zette ik m’n eindjump in en meter per meter kon ik me losrukken van m’n opponenten. Bovenop de top had ik een voorsprong van een meter of twintig, die ik naar de aankomst toe nog kon vergrootten tot vijftig meter. De eerste overwinning bij de juniores is eindelijk binnen, de voldoening is groot.

Graag wil ik ook nog mijn fietsenmaker bedanken, die afgelopen week keihard werk heeft moeten leveren om mij te kunnen laten koersen dit weekend. Door problemen met het trapstel bij m’n eigenlijke koersfiets moest Dirk Van Hout in allerijl nog een vervangfiets gaan monteren. M’n dank naar hem toe is dan ook groot.