45 renners stonden aan de start voor de wedstrijd in het Henegouwse Vieux-Leuze. De renners kregen 91 kilometers over glooiende wegen voor de kiezen onder een stralende zon. Van bij de start werd er al slag om slinger gedemarreerd, maar niemand wist echt een grote voorsprong bij elkaar te boksen. Steven Moons, die traditiegetrouw uitpakte met z’n vroege aanval, Jens De Lange, Arne Herpelinckx en Glen Van Herck probeerden al vroeg in de wedstrijd te koers te dynamiteren, maar allen zonder veel resultaat. Iets voor halfweg koers wisten zeven renners er dan toch vanonder door te muizen met daarbij Siebe Lievens, Kevin Walders, Robin Roosens, Jens De Lange, Arne Herpelinckx, Pierre Steurbaut en Glen Van Herck. Zij wisten anderhalve ronde voorop te rijden, maar onder aanvoering van Steven Moons kwam het peloton ook hen weer op de nek vallen. Niet veel later was er opnieuw een vluchtpoging en deze zou het wel tot het eind dragen. Waren mee: Jeno Farinon, Pierre Steurbaut, Vito Alleyn, Thomas Petit, Dorian Bertrand, Arne Herpelinckx, Jens De Lange, Steven Moons en Glen Van Herck. De samenwerking bij de negen koplopers verliep goed en het peloton keek al snel tegen een achterstand van meer dan een minuut aan. Maar in de slotfase kwam er een kink in de kabel voorin en probeerden vele renners krachten te sparen met het oog op de finale. Steven Moons had dit in de mot en muisde er op kousenvoeten onderuit. Jens De Lange zag het gevaar en gleed mee. In de achtergrond keken ze naar elkaar en het tweetal reed meter per meter weg. Van Herck zag in dat dit een beslissende fase in de wedstrijd kon worden en sloeg als laatste nog de brug naar het duo Moons-De Lange. De drie leiders gingen met een tweehonderdtal meter voorsprong de laatste ronde in. De drie sterksten zaten duidelijk voorin, want de voorsprong liep al gauw op tot een dikke minuut. De winnaar zou één van deze drie worden.
Op een drietal kilometer van de aankomst probeerde Jens De Lange op een strook vals plat zich los te maken van zijn twee medevluchters, maar de poging van de winnaar in Leuze van een week eerder werd meteen beantwoord en onschadelijk gemaakt. Het zou een spurt gaan worden met drie op de brede boulevard richting café ‘La Tirelite’. Steven Moons leidde de spurt van ver in, maar werd op een tweehonderdtal meter geremonteerd door Van Herck, die uiteindelijk aan het langste eind trok en met de zegebloemen naar huis mocht. Steven Moons werd tweede, Jens De Lange vervolledigde het podium. Arne Herpelinckx toonde zich de snelste van de groep achtervolgers en legde beslag op de vierde plaats.
Glen Van Herck opnieuw de sterkste in de spurt
Bookmark/Search this post with
Gerelateerde artikels
Voor de tweede wedstrijd van de dag in Schriek verschenen maar liefst 96 juniores aan de start. Aan de start ook 2 geselecteerden voor het WK in Spanje namelijk Senne Leysen en Mitchell Cornelisse.
Van in het begin van de wedstrijd tot iets over halfweg wedstrijd konden we verschillende aanvallen...
97 renners tekenden present voor de Grote Prijs Bomarzo in Vrasene. Onder hen een selectie uit Zuid-Afrika en enkele gezanten van de Nederlandse krijgsmacht. Maar zoals het een echte Vlaamse feestdag betaamt, ging er op het einde toch een Vlaming met de bloemen aan de haal.
Vele...
Bij de juniores kwamen 53 renners aan de start voor 16 ronden. Na verschillende aanvalspogingen vanaf de eerste ronde kwam in de 6e ronde eindelijk schot in de wedstrijd. Lander Croonen, Arne De Cock en Glen Van Herck waren de vluchters welke even later het gezelschap kregen van Julian Mertens,...
Glen Van Herck uit Beerzel (Heist-op-den-Berg) won als eerstejaars junior al twee wedstrijden. Glen rijdt voor Jonge Rakkers Vollezele
1. Wanneer is het seizoen geslaagd voor je?
Wel, eigenlijk is het dat al momenteel voor mij. Ik had vooraf als doelstelling de aanpassing naar de juniores vlot...
Na een zenuwachtige beginfase wisten drie renners zich na drie rondes af te scheiden van het peloton. Hun namen: Jordy Vermeire, Lothar Verhulst en de Brit Taylor Johnstone.
De voorsprong van de drie liep al snel op naar 45 seconden. Dat was het sein voor Koen Demuynck om het tempo te gaan...
Met z’n zeventienen werden we rond de klok van drie op gang geschoten voor een wedstrijd over 85 kilometer op een mooi maar lastig parcours. In de eerste ronden verliep de koers tamelijk nerveus, want bij een klein aantal deelnemers kan iedere ontsnappingspoging al gauw de goede zijn. Twee renners...