Drie jaar geleden namen we afscheid van Matiz Vander Poorten. Matiz Vander Poorten kwam tijdens de opwarming van de wedstrijd in Deinze-Vinkt om het leven, na een smartelijk ongeval met een bus van De Lijn. Dylan Vandenstorme schreef een aangrijpend eerbetoon aan zijn vriend.
Soms ben ik eenzaamheid verloren,
zoekend naar een glinstering in de nacht,
bij de sterren willen horen,
die schijnen in al hun pracht.
Ik kijk naar boven en zie ze aan de hemel staan,
Matiz,Jij schijnt net iets harder dan de rest,
net zoals je hier altijd hebt gedaan.
Als een ster in de hemel
Een herinnering zo bijzonder
Iemand zo krachtig, zo mooi
Een werkelijk wonder
Maar missen doe ik zeker
En vergeten doen ik nooit
Ik werk dagelijks keihard ,tot mijn doel voor jou is voltooid.
Soms heb ik schrik om te falen
Dan kijk ik naar boven...
en plots weet ik dat ik het ga halen.
Je was misschien geen bloedverwant ,
maar we hadden een enorme band.
Schouderklopje"s geven ,
elkaar steunen in het leven,
Doorgaan en vechten, Om alles en fullgas een wedstrijd te beleven.
Maat , jij was diegene die me leerde nooit in het peloton op te geven !
In jouw Herzele stonden we laatst paraat,
Je eerste overwinning ooit, ik herinner het me als gisteren maat.
Alles heb ik gegeven, alles wat ik in me had.
Bij elke aanval of achtervolging was het net of ik in je wiel zat.
Het werd 2de , alles aan gedaan, maar eigenlijk kon me dat niet deren want jij zal daar voor mij altijd op 1 staan.
3 jaar ... 3 jaar leven we al gebukt,
Omdat je zo plotseling van ons werd weggerukt.
Maar Die 5 min voor de start , is nog steeds ons moment... ik kijk naar boven , een babbeltje ,een kruisteken , kusje op je foto en ik voel dat je bij me bent
Tot die dag blijf ik je eren , tot die dag dat we samen hier boven een wedstrijd duelleren
Matiz , Deze is voor jou,al kunnen misschien weinigen dit verstaan..
Maar 1 ding is zeker ,
ooit zal ik weer naast je staan.
