Het weekend van nationale kampioenschappen zal ruim in de annalen van het Tormans Cyclo Cross Team voorkomen. Daags na de titel van de Luxemburgse Marie Schreiber hebben de zes renners aan de start van hun titelstrijd allen een medaille behaald. Drie zijn kampioen geworden, terwijl de drie anderen op de tweede of derde trap van het podium geëindigd zijn.
De zondag begon op wieltjes in Middelkerke, langs de kust, waar de spanning aan de start van de Belgische beloftenwedstrijd te snijden was. Met het mes tussen de tanden nam Emiel Verstrynge onmiddellijk de kop van de wedstrijd. Maar wanneer hij de eerste zandstrook inging, bleef zijn voorwiel steken en ging hij overkop. Ondanks zijn val rondde Verstrynge de eerste ronde aan de leiding af, vergezeld door Jente Michels en zijn ploegmaat Joran Wyseure. Van halfweg de wedstrijd tot in de laatste ronde hebben Verstrynge en Wyseure druk op Michels uitgevoerd, de ene door op zijn versnellingen te reageren, de andere door steeds op een achterstand van een vijftal seconden te blijven jagen. Uiteindelijk kon Verstrynge in de aanloop naar de laatste passage over het strand een beslissend verschil maken en als winnaar naar de finish fietsen om op 19-jarige leeftijd Belgisch kampioen veldrijden bij de beloften te worden. Op de dag van zijn 21e verjaardag mocht Joran Wyseure als 3e in de wedstrijd samen met zijn ploeggenoot op het podium.
Net daarna nam Quinten Hermans de start van de elitewedstrijd en hij was op zijn beurt auteur van een uitstekend begin op het zandparcours. Achter favoriet Wout Van Aert was Hermans samen met Toon Aerts de eerste achtervolger, gevolgd door Sweeck. Na dertig minuten wedstrijd werd het steeds duidelijker dat Hermans en Sweeck achter Van Aert op de overige medailles beslag zouden leggen. Terwijl Hermans een quasi foutloze wedstrijd aan het afwerken was, zorgde een kettingprobleem in de voorlaatste ronde ervoor dat hij buiten strijd was voor de zilveren medaille. De renner uit Tessenderlo veroverde uiteindelijk het brons, zijn eerste medaille op een Belgisch kampioenschap in de Elite categorie.
Kevin Kuhn, de winnaar van de eerste nationale titel in de geschiedenis van het Tormans Cyclo Cross Team in Hittnau vorig jaar, heeft het privilege om de rode trui te dragen met een jaar verlengd. In het ijskoude Steinmaur heeft Kuhn de wedstrijd gedomineerd ten opzichte van dezelfde concurrenten die hem vorig jaar op het podium flankeerden, Lars Forster en Timon Rüegg. De 23-jarige renner heeft met meer dan één minuut voorsprong op zijn dichtste tegenstander gewonnen en behaalde daarmee zijn tweede overwinning van het seizoen op Zwitserse grond.
Ten zuiden van Londen heeft Thomas Mein de mooiste pagina van zijn jonge carrière geschreven door in een formidabel duel met Cameron Mason Brits kampioen veldrijden te worden. Op het met modder besmeurde parcours in Crawley bleef de renner uit Newcastle meester, ondanks de steeds hoger wordende druk. Nadat hij samen met Mason op kop reed, slaagde hij erin om er hem halfkoers af te rijden. Zijn tegenstander bleef hem echter op een handvol seconden achtervolgen. Drie dagen voor het vieren van zijn 23e verjaardag won Mein met vier seconden voorsprong op Mason, het eerste succes van het Tormans Cyclo Cross Team op Britse bodem.
Ondanks een verstoorde voorbereiding als gevolg van zijn valpartij in Baal op nieuwjaar, heeft Corné Van Kessel Rucphen met een zilveren medaille verlaten. Na een sterke start bevond hij zich snel in de achtervolging op Europees kampioen Lars van der Haar. Hij werd vergezeld door Mees Hendrikx, die hem daarna achterliet. Van Kessel vond een tweede adem en maakte opnieuw aansluiting met de krachtige 21-jarige renner. Dankzij zijn ervaring kon van Kessel zich van zijn tegenstander ontdoen om de tweede plaats te behalen en het team ervan te verzekeren dat de zes renners in competitie deze zondag allen op het podium van hun respectievelijke kampioenschappen eindigden.
Kevin Kuhn : "Mijn geel en blauwe tenue stond me goed vandaag, denk ik. Maar uiteraard ben ik gelukkig dat ik morgen weer met mijn dierbare rode trui met Zwitsers kruis op pad mag! Eigenlijk slaagde ik er zonder problemen in om mijn titel te verlengen. Bij de parcoursverkenning werd het voor mij duidelijk dat dit een omloop voor sterke renners was. Bij deze omstandigheden was het namelijk erg zwaar om door de modder te klieven. Ik startte goed en zag al snel dat het niet de andere favorieten waren die me achtervolgden. Ik koos dus voor een hoog tempo om hen snel op achterstand te brengen en zo de rest van de wedstrijd op mijn eigen tempo af te werken. Ik wil het team bedanken voor de steun hier in Steinmaur!
Thomas Mein : " Dit is mijn allereerste kampioenstitel sinds ik op tienjarige leeftijd met koersen begon. Het is ongelofelijk dat het me eindelijk gelukt is! Ik wist dat het op dit parcours wel eens een erg zware strijd met Cameron Mason zou kunnen worden, dus probeerde ik de wedstrijd zo intelligent mogelijk aan te pakken. De eerste twee ronden deed ik het eerder rustig aan om voldoende energie voor de finale over te houden. Ik ging zo efficient mogelijk met mijn krachten om en maakte van mijn favoriete passages gebruik om hem op achterstand te houden en uiteindelijk het spannende duel te winnen. Deze overwinning maakt me erg emotioneel, omdat mijn familie en alle andere personen die me van jongs af aan steunen hier aanwezig waren. Alle puzzelstukjes vielen in elkaar op deze bijzondere dag. Dit is echt een opluchting, deze titel wist alle opofferingen van de afgelopen jaren uit. Van het ver weg van mijn familie wonen tot de brexit reisrestricties en mijn gezondheidsproblemen eerder dit seizoen, het was allemaal de moeite waard. In ruil hiervoor mag ik de komende twaalf maanden de union jack op mijn borst dragen. Ik kan niet wachten om mijn nieuwe trui te ontdekken! "
Emiel Verstrynge : "Na de aankomst kon ik mijn tranen nog net bedwingen! Deze titel dwaalde al zo lang in mijn dromen. Het hele seizoen lang bevestigden mijn prestaties dat ik op goede weg was, maar ik slaagde er nog niet in om een wedstrijd te winnen. Dat dit dan vandaag op het kampioenschap net wel lukt, is buitengewoon fantastisch. De aanwezigheid van Joran heeft zeker ook een grote rol gespeeld in het behalen van mijn eerste Belgische titel. Ik had in de gaten dat de vierde renner in de wedstrijd op een grote achterstand fietste, waardoor ik het me kon permitteren om het grootste deel van het werk aan Jenthe Michels over te laten. In de laatste ronde kon ik hem verrassen door in de passage waar ik de ronden daarvoor minder goed voor de dag kwam het verschil te maken. De laatste hectometers kon ik echt genieten, al overheerst er voorlopig vooral nog een gevoel van ongeloof. Het moet nog doordringen dat ik nu de nieuwe Belgische kampioen bij de beloften ben! Dit is de bekroning op een sterk seizoen en vooral ook een beloning voor mijn volledige omkadering. We zullen hier ten volle van genieten, en snel daarna onze focus op het Wereldkampioenschap richten. "
Quinten Hermans : "Ik heb er een aantal jaren op moeten wachten, maar nu heb ik eindelijk mijn eerste BK medaille bij de elite te pakken! Die bronzen medaille was waarschijnlijk het hoogst haalbare vandaag, of misschien had ik zonder het kettingprobleem het zilver kunnen benaderen. Door de zon was het soms moeilijk om de sporen in het zand te zien, Sweeck en ik maakten een inspanning om van de tegenstand weg te rijden en zo maakte ik een foutje. Dit is de vrucht van maandenlang hard werk. In november en begin december heb ik veel aan mijn basis gewerkt om me daarna met crossspecifieke trainingen klaar te stomen voor de kerstperiode. Ik hoop deze vorm nog wat bij te schaven de komende weken, want ik droom van de opportuniteit die eind deze maand in Fayetteville ligt te wachten. "
Joran Wyseure : "Ik ben heel tevreden met deze medaille, zeker wetend dat ik misschien wel mijn steentje aan de titel van Emiel bijgedragen heb. Voor mezelf was het inderdaad wel frustrerend om de hele wedstrijd op een handvol seconden van de wedstrijdleiders te blijven hangen. Telkens ik dichter kwam, zette Michels een nieuwe versnelling in. Maar op die manier bleef ik de hele tijd druk zetten en kon Emiel in een spreekwoordelijke zetel wachten en zijn krachten voor een fantastische laatste ronde sparen. Wat een geweldige manier om mijn 21e verjaardag te vieren! "