Afgelopen maandag werd er een nieuwe zwarte pagina geschreven in de wielergeschiedenis. In de nacht van zondag op maandag overleed nieuweling Jarne Lemmens in zijn slaap. Zijn ploeggenoot een goede vriend Yorick Slaets stuurde ons volgende tekst om afscheid te nemen van zijn goede vriend:
Hey Jarne,
Hier uw maatje, de kleine
Ja, de kleine want ik weet nog bij de miniemen toen ik je voor de eerste keer zag
wow wat is dat ne grote, niet normaal.
Maar zo groot je was, zo klein was je van binnen. Je was een stille maar toffe jongen. Ondanks je soms een gesloten boek was, klikte het wel ergens tussen ons. We praatte wat maar veel kwam er niet echt uit.
De dag dat we beide hoorden dat we teammaten werden bij Rudyco waren we wel content, zeker jij liet ik me vertellen. En dat was terecht ook.
Want we werden echt goede vrienden maar vooral je bloeide open, plots was daar een andere Jarne .
Grappen en grollen, plezier maken..... zoals vorig jaar op de mini Roubaix , het bk , de koers in Frankrijk... Als we ergens bleven slapen altijd fun. Ook toen ik bij u op loge mocht
Ik weet nog op het bk de massage van mijn mama , je had ne grote mond tot je op tafel lag. We wisten dat je kon blozen, maar zo hard amaai.
Ook op de wielerstage 's zaten we vaak op dezelfde kamer samen met Robbe. Jarne dat was een ramp, u kamer van de eerste minuut een stort en dan verschiet ge ervan da ge uw sokken niet vindt, maar de fun die vonden we wel.
Jarne je hebt afgelopen winter hard gewerkt en dat werd beloond met mooie resultaten.
De laatste tijd had je wel wat pech, lekke band, spaak kapot noem maar op. Hierdoor liet je soms al wel eens je kopje hangen , alee toch voor vijf minuten want daarna weer grappen maken.
Zoals afgelopen zondag nog in Duffel, je moest voor de zoveelste keer mijn fiets vast houden voor mijn last minute plasje (wie gaat dat nu doen ). Je reed de koers waar je zo trots op was niet uit, maar de glimlach stond wel op je gezicht, terwijl ik me druk maakte om dat ik geen top 20 had.
Jarne, de maandag na school mijn fiets klaargezet voor een klein ritje, maar ik ging nog even op mijn gsm tokkelen waar onze pappa's altijd over zaagde. Ik heb mijn fiets laten staan want wat ik toen zag passeren op op de club chat..... ik wist het niet meer, nu nog steeds niet.
wat ? hoe ? en nu ? maar een ding weet ik wel .... voor mij ben je er nog, ik zal je altijd meenemen op mijn ritje. Als ik ooit met de bloemen naar huis ga, dan ga ik niet naar huis maar dan breng ik ze naar Opwijk.
Makker , grote , ik ga je missen , geniet van je laatste rit Jarne
je buddy Yorick
