Deze zaterdag openden de heren beloften de Wereldkampioenschappen in Oostende onder dreigende regenwolken die de Belgische duinen natgeregend hadden en in een sterke wind die de golven van de Noordzee hoog deden opstijgen. De Brit Thomas Mein, één van de drie renners van het Tormans Cyclo Cross Team, had voor de wedstrijd zijn ambities om een medaille te behalen uitgesproken.
De renner uit Gateshead, eerder dit seizoen winnaar van de Wereldbeker in Tabor, hield woord bij daad door een goede start te maken. Hij verloor echter heel wat posities bij het uitglijden op de trap, en toen daarna een tweede fout volgde, verdween Mein voor de derde passage op het Oostendse zand voorgoed uit het voorplan waar zich een groep van Nederlanders en Belgen gevormd had. Daarbij reed de 18-jarige Emiel Verstrynge, die nog voor halfkoers op impressionante wijze de aansluiting met de leiders gemaakt had. Een minuut later volgde zijn ploegmaat Théo Thomas en zijn landgenoot Joran Wyseure (Tormans-Acrog).
De Nederlander Pim Ronhaar koos de perfecte trajecten en maakte het verschil op de Belgen Verstrynge en Kielich en de Nederlandse uittredende kampioen Ryan Kamp. Uiteindelijk moest de jonge belofte van het Tormans Cyclo Cross Team zijn twee kompanen laten gaan, zodat hij net naast het podium strandde. Het is niet de eerste bijzondere prestatie in een regenboogstrijd voor Verstrynge, nadat hij vorig seizoen in Dübendorf bij de junioren de bronzen medaille behaalde.
Emiel Verstrynge: "Uiteraard is het spijtig dat ik net naast de medailles grijp, maar er overheerst vooral een heel tevreden gevoel. Vóór dit eerste wereldkampioenschap bij de beloften had ik enkel maar van een top 5 kunnen dromen. Voorlopig werk ik mijn wedstrijden nog zonder druk af, want ik heb namelijk nog drie tot vier jaar om me te bewijzen. De volgende seizoenen wil ik zeker terugkomen om mee te doen voor de winst. Er is nog een progressiemarge en dat wil ik in de toekomst tonen."
"De ondergrond van de hippodroom werd behoorlijk drassig, maar het strand bleef het lastigste deel van het parcours. Omdat de zee zo dicht kwam, voelde het net aan alsof we door drijfzand fietsten en bovendien was er een felle tegenwind. Het was belangrijk om me in het begin niet op te blazen, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Na een start op de laatste rij moest ik namelijk bijna als laatste voor de eerste keer aan het strand te beginnen. Ik raakte toch snel in een mooie positie, en gedurende de wedstrijd haakten meerdere renners vooraan af. In de laatste ronde begon ik écht in een medaille te geloven."
"Ik had echt een uitzonderlijk goede dag vandaag. Mijn overstap naar het Tormans Cyclo Cross Team bleek de goede. Met coach Bart Wellens aan de zijlijn heb ik de ideale leermeerster en ook onze profs Quinten Hermans en Corné van Kessel zijn niet zuinig met hun tips. Ik voel me zeer goed en kijk vol vertrouwen uit naar de toekomst."
