Tom Bosmans heeft besloten om zijn fiets definitief aan de haak te hangen. Tom startte normaal dit seizoen aan zijn laatste seizoen maar besloot enkele weken geleden om er definitief een streep onder te trekken. We praten met Tom over het waarom en blikken terug op enkele van zijn hoogtepunten.
1. Je hebt besloten om te stoppen met fietsen. Waarom deze keuze want in oktober wilde je nog verder doen samen met enkele vrienden bij Steeds Vooraan Kontich ?
Dat was het plan. Een laatste jaar puur voor het plezier om met een goed gevoel afscheid te kunnen nemen van de wielersport. Maar dat is anders uitgedraaid, ondanks dat ik daarvoor in de juiste ploeg zat. Ik werd er goed ontvangen en de sfeer was zeker aanwezig. Maar ik merkte al snel dat wanneer ze over koers babbelde dat ik het liever over andere onderwerpen wou hebben. Ik was er niet meer mee bezig en het interesseerde mij eigenlijk ook niet meer. Trainen werd een verplichting en ik was ondertussen ook met andere hobby’s bezig. Die hebben ondertussen mijn passie van de koers overgenomen. Op dat vlak was de keuze zeer duidelijk. Een nieuw verhaal met nieuwe avonturen of in een doodlopend straatje wandelen waarin ik mij niet meer gelukkig voelde. Langs de andere kant was de keuze ook moeilijk. 10 jaar met volle overgaven werken aan een droom samen met familie en vrienden. Zeer veel herinneringen en momenten die ik niet meer zal meemaken. Als ik er aan terug denk krijg ik een krop in mijn keel, maar de tegenslagen hebben een te grote schade achtergelaten. Iedereen heeft zijn grenzen in hoeverre je tegenslagen kunt verwerken. Ik kan zeggen dat ik deze met opgegeven hoofd heb bereikt.
2. Was je stage bij Willems Veranda’s een hoogtepunt uit je carrière ?
Dat zou het moeten geweest zijn. De kansen die ik daar zou hebben gekregen had mijn toekomst wellicht helemaal veranderd. Ik was voor de zoveelste keer klaar om mij te bewijzen, maar als je na 1 wedstrijd terug in het ziekenhuis ligt om dan voor het komende half jaar buiten strijd te zijn, dan weet je dat die kansen zijn voorbij gevlogen.
3. Bij welke ploeg heb je het liefste gereden en waarom ?
Bij VL Technics. Ik had een zeer goede verstandhouding en wederzijds vertrouwen van heel de ploeg. Ik heb heel veel te danken aan ploegleider Rudy Vandenheede. Hij geloofde steevast in mij en heeft mij vele mooie kansen gegeven. Het wringt wel dat ik niet heb kunnen bereiken wat men hoopte dat ik ging bereiken. Toch kijk ik er met een glimlach op terug op al die mooie momenten.
4. Aan welke zeges heb je de leukste herinneringen ?
De 1e rit in de ronde van Vlaams-Brabant waar ik Sven Nys achter mij liet is er toch eentje waar ik trots op ben. Maar de slotrit van Tour de la Manche was wel mijn sterkste overwinning. Een hele dag in de aanval en op het einde het nog halen van frissere mannen, was wel mijn strafste prestatie. Zeker de manier waarop geeft echt kippenvel.
5. Welk(e) moment(en) in de koers zou je nog wel eens willen herbeleven?
Vooral de adrenaline van finales zou ik graag herbeleven. Dat zijn de momenten die ik het meest ga missen. Zeker als ik die beleefde met vrienden. De emoties na de finish die op de gezichten van familie en supporters te voorschijn komen zijn momenten die ik koester.
6. Gaan we je nog terug zien op wedstrijden? Supporter, toeschouwer …..
De kans is klein. Op eigen initiatief zal dat niet gebeuren denk ik. Voor mij is dit een afgesloten hoofdstuk. Ik heb er definitief de lijn onder getrokken.
