Stijn Goolaerts zegt na 7 seizoenen het wielrennen vaarwel. Stijn verdwijnt wel niet definitief uit het wielermilieu maar heeft plannen voor 2020 die hij hieronder nader toelicht.
Je hebt besloten om een stap terug te zetten in het wielrennen. Waarom die keuze?
Klopt. Ik voelde zelf aan dat het tijd was om een stap terug te zetten. Ik studeer eind januari af als Bewegingsdeskundige aan de Thomas More Hogeschool te Turnhout en ik zal dan ook meteen beginnen met werken. Daarnaast heb ik onlangs mijn eigen zaak opgestart als student-zelfstandige in sport-en bewegingsbegeleiding (SG-Sports). Die combinatie maakt dat ik heel wat meer toewijding zal moeten tonen richting het wielrennen en dat kan ik er niet meer voor opbrengen. Ook het feit dat ik het wat gehad heb met sommige huidige wielerstructuren maakte deze beslissing eens zo makkelijk.
Op een bepaald moment moet je eerlijk zijn met jezelf en beseffen wanneer je niet goed genoeg bent om er te geraken. Je moet kunnen beseffen wanneer je sport een middel is om in de toekomst misschien je geld met te verdienen, en wanneer je sport uiteindelijk maar een hobby is. Wielrennen is daarbij ook nog eens zeer tijdrovende om ‘maar een hobby te zijn’. Ik heb mezelf eerlijk gezegd ook nooit elite zonder contract zien worden. Als jeugdrenner maakte ik met mezelf de afspraak om het nooit tot deze categorie te schoppen. Als ik elite zonder contract moest worden, zou dat willen zeggen dat ik niet goed genoeg ben om prof te worden.
Plezier hebben in wat je doet is het allerbelangrijkste en dat wordt vaak vergeten. Door deze stap terug te zetten ben ik ervan overtuigd dat ik nog levenslang met heel veel plezier zal rondfietsen.
Was dit seizoen een verloren seizoen voor je ?
Neen, ik beschouw dit seizoen zeker en vast niet als een verloren seizoen. Op prestatievlak stelt dit seizoen inderdaad weinig voor, maar elk seizoen is een leerschool. Of dat seizoen nu goed of slecht verlopen is, je neemt die bagage mee naar het volgende jaar.
Dit seizoen ben ik pas echt gaan beseffen hoe graag ik met de fiets rondrijd en hoeveel vrienden dat ik aan het hele wielerwereldje heb overgehouden. Daarnaast heb ik weer wat wijze lessen geleerd uit mijn ervaringen met bepaalde mensen. Met andere woorden: een heel leerrijk seizoen.
Hoe kreeg je te horen dat je niet mocht blijven?
Jammer genoeg is dit het slot van een zeer zwarte bladzijde dit seizoen. Ik werd eind juli opeens aan de kant geschoven door het team en sindsdien heb ik niets meer van hun vernomen. Pas afgelopen vrijdag 11/okt kreeg ik een 3-zinnen tellend berichtje met de boodschap dat er in 2020 geen plaats meer voor mij zal zijn. Een berichtje dat zelfs nog niet afkomstig was van de sportieve staf van het team.
Uiteraard zag ik dit al lang aankomen en deed het me eigenlijk niet zo heel veel meer. Maar toch jammer dat er zo weinig respect getoond wordt om één van uw renners pas daags voor het laatste koersweekend op de hoogte te stellen van zijn ontslag. Na 2 jaar dienst moest ik het dus doen met 3 zinnen en een reden die eigenlijk niet de echte reden is.
Toch neem je geen definitief afscheid van het wielrennen. Wat zijn de plannen?
Klopt. Met mijn beste vriend Sven Clerebout en enkele van mijn beste kameraden hebben we het Rupel Cycling Team uit de grond gestampt. Een 6-koppig tellend team met de Rupelstreek als thuisbasis. Ons programma bestaat voornamelijk uit wedstrijden in de nevenbonden, aangevuld met enkele wedstrijden in de Belgische wielerbond.
Daarnaast zal ik met mijn eigen zaak SG-Sport nog wat jongens begeleiden binnen de wielerwereld. Ik bied daarbij een totaalpakket aan begeleiding aan: inspanningstesten, trainingsschema’s, sportmassage en taping, voedingsschema’s en bikefits. Verder zou ik in de toekomst een mogelijke job als performance coach/ploegleider zeker en vast willen overwegen.
Een stap terug dat me de kans bied om met heel veel plezier mijn favoriete sport uit te oefenen.
Wanneer zal je in oktober 2020 tevreden zijn?
Ik kijk met heel veel plezier uit naar 2020. Ik heb alles mooi op een rijtje en weet precies waar ik me in 2020 in mee wil bezighouden. Met het Rupel Cycling Team ben ik er zeker van dat ik onder een familiale sfeer zeer mooie prestaties zal kunnen neerzetten. Ook met SG-Sports zal ik mooie stappen kunnen maken waardoor ik mijn studies ten volste kan benutten.
Daarnaast kan ik nu ook eens de dingen doen die ik hiervoor steevast moest laten voor de wielersport. Ik loop heel graag en zou daarom graag eens willen toewerken naar loopwedstrijden en misschien wel een duatlon. Andere sportieve uitdagingen ga ik uiteraard ook niet uit de weg.
Wanneer ik tevreden zou zijn in oktober 2020 ? Dat ik een mooi evenwicht heb gevonden tussen alle factoren in mijn leven. Structuur is het allerbelangrijkste. Mijn vriendin en ik kijken ook samen uit naar ons nieuwbouw appartement waar we vanaf november 2020 kunnen intrekken.
Je was één van de betere tijdrijders van uw generatie. Heb je hier nog verdere plannen mee ?
Het klopt dat ik inderdaad een van de betere tijdrijders van mijn generatie was. Ik durf dat te zeggen omdat ik daar ook van overtuigd ben. Ik werd provinciaal kampioen, hielp mijn ploegmaats bij Davo aan de overwinning in de ploegentijdrit van de Ronde van Luik en wist internationaal ook mooie resultaten te behalen. Naast Jasper Phillipsen was ik trouwens de enigste die een nationale testtijdrit op zijn naam wist te schrijven. Naar mijn mening had ik altijd geselecteerd moeten zijn voor het het EK tijdrijden als 2e jaars junior, al dan niet als reserve. Op die moment was het namelijk moeilijk om mij in de race tegen de klok te verslaan.
Ook bij de beloften eindigde ik steevast bij de eerste 3 van mijn generatie. Op het PK tijdrijden als eerstejaars belofte in Malle wist ik achter Senne Leysen en Michael Goolaerts heel wat gevestigde waarden te kloppen. Helaas werd het daarna wat minder met het tijdrijden vanwege de weinige kansen die je als tijdrijder krijgt in België. Jammer genoeg krijg je van Belgian Cycling geen plaats op de deelnemerslijst als renner in een clubteam. Of je nu steevast bovenaan in de tabellen eindigt in tijdritten of niet, zolang je geen rood/wit truitje draagt maak je gewoon zeer weinig kans om aan zulke evenementen deel te nemen. Een jammerlijk feit dat iedereen wel bevestigen kan maar niet openbaar wilt uitspreken.
Deze tijdritcapaciteiten zou ik volgend jaar in de nevenbonden graag volop willen benutten. Ook in loopwedstrijden komt deze kwaliteit goed van pas.
Wat zijn voor uw persoonlijk de hoogtepunten van het wielrennen op dit niveau?
De testtijdritten gaven mij als renner de kans om mijn kunnen te tonen. Ik ben pas als 2e jaars junior beginnen deelnemen aan IC’s en kwam daar als gevolg in de finale nog wat ervaring te kort. In tegenstelling tot heel wat anderen zat ik liever op mijn tijdritfiets dan op mijn koersfiets. Ik genoot van het afzien en de aërodynamica.
Deze tijdritcapaciteiten kon ik dan ook volop benutten. Hierdoor wist ik heel wat overwinningen binnen te halen, onder andere: de provinciale titel in het tijdrijden (2015), een bronzen medaille op het BK (2015) en het winnen van de nationale testtijdrit in Beveren (2015). De manier waarop ik steeds kon winnen was voor mij ook steeds machtig. Als de vorm goed was kon ik ‘s ochtends bij het opstaan al aanvoelen of ik ging winnen. Als je dat later die dag ook kan doen is dat een fenomenaal gevoel.
Dat ik als eerstejaars belofte ook meteen 3 wedstrijden kon winnen, was voor mij ook een zeer leuk gegeven. Iets wat toch wel bewijst van wat ik in mijn mars had.
Welke jaren waren voor u persoonlijk de tofste en waarom?
Elk seizoen heeft natuurlijk zijn toffe en minder toffe momenten. Op de vraag wat mijn tofste jaar was, kan ik moeilijk antwoorden. Uiteraard is een seizoen met heel wat overwinningen heel tof, maar je maakt zoveel dingen mee dat je moeilijk 1 seizoen als ‘tofste’ kan aanschouwen.
Ik ben dan ook zeer dankbaar voor alles dat ik heb mogen meemaken en voor alles dat ik van wie dan heb mogen leren. Zelfs heb ik het gevoel dat ik er niet alles uitgehaald heb. Fysiek was ik zeker en vast in staat om verder te geraken dan dit maar mentaal zat het niet altijd mee. Karakter had ik volgens sommigen niet. Wetende dat ik in tegenstelling tot mijn concurrenten nooit 100% voor mijn sport heb kunnen leven, vind ik deze uitspraak misschien wat kort door de bocht en oppervlakkig. Zo ben ik na mijn secundaire studies in één keer verder gaan studeren. Ik nam een volledig studiepakket op en zat 3 jaar op kot in Turnhout. ‘Wat als’ is uiteraard achteraf een wat domme vraag. Maar karakter heb ik zeker en vast getoond gedurende mijn wielerloopbaan.
Verder ben ik absoluut geen zagevent in het peloton en zal ik steeds het beste van mezelf geven in de wedstrijden. Iets wat geapprecieerd wordt in het peloton en waardoor ik aan dit avontuur heel wat wielervrienden heb kunnen overhouden.
Als afsluiter wil ik graag alle mensen bedanken waarmee ik op welke manier dan ook in contact ben gekomen. Na 7 seizoenen en 26 overwinningen mag ik dan ook zeker en vast tevreden terugblikken op mijn wielerloopbaan.
Ook gisteren in mijn thuiskoers in Boom stonden er weer heel wat supporters langs de kant. Een zalig gevoel.
Bedankt aan allen !
