Siebe Roesems startte dit seizoen aan zijn derde jaar als renner in de categorie beloften. Siebe kon aan de slag bij het EFC-L&R-VULSTEKE na enkele knappe prestaties in zijn laatste jaar bij de junioren.
1. Hoe kijk je terug op vorig seizoen ? Wat waren de hoogtepunten en wat was je grootste teleurstelling?
Vorig seizoen was voor mij een topjaar. Maar vooral een jaar waar ik natuurlijk veel geleerd heb. Ik heb enkele hoogtepunten waaronder mijn 2 overwinningen op de weg en 1x winst in een tijdrit. Ook ben ik zeker tevreden hoe mijn Tour Du Valromey is verlopen. De ‘Tour de France voor juniors’. Ik eindigde er net buiten de top 10 (11de) als 3e belg. Met dit resultaat heb ik me echt leren kennen als klimmer en zeker als het eigenlijk nog maar je tweede seizoen als wielrenner is. Als laatste hoogtepunt wil ik mijn transfer naar EFC-L&R-VULSTEKE gebruiken. Ik ben heel blij dat ik deel uitmaak van dit super professioneel team. Mijn grootste teleurstelling is denk ik het BK TT. Ik heb in elke tijdrit een top-10 gereden behalve het BK. Hier eindigde ik zelfs niet in de top-20. De stress nam het volledig over en in de toekomst zou ik op zo’n momenten er wel graag staan.
2. Hoe verliep de voorbereiding op het nieuwe seizoen ? Heb je deze anders dan anders aangepakt?
Ik ben echt blij hoe de voorbereidingen zijn verlopen. Ik heb een heel goede winter gehad en heb kunnen profiteren van een heel goede stage met mijn team EFC-L&R-VULSTEKE. IK heb deze voorbereiding niet echt anders aangepakt buiten het feit dat je je trainingen natuurlijk aanpast aan de koerskilometers die wat meer zijn dan bij de junioren.
3. Had je schrik voor de overstap van junioren naar beloften?
Natuurlijk is deze overstap wat beangstigend. Je hoort als junior ook van iedereen dat dit de moeilijkste overstap is bij de jeugd. Maar op zo’n momenten vertrouw ik mijn coach en team dat deze overstap wel in orde komt.
4. Hoe kijk je terug op de eerste wedstrijden van het seizoen voor de uitbraak van het covid-19 virus?
Heb er eigenlijk maar 2 gereden. Eentje was een flop en de andere was dan weer een heel stuk beter. Ik moet wel toegeven dat de start van het seizoen niet echt makkelijk was. Er was sprake van enorm slecht weer en veel wind. Dat is natuurlijk voor iedereen hetzelfde. Maar ik ben tot de constatatie gekomen dat ik net niet fris genoeg uit de winter ben gekomen. Heb na de ploegstage iets te veel hooi op mijn hooivork genomen en heb dat in de eerste koers cash betaald. Ik heb het dan wat rustiger aan gedaan en de tweede koers was al een heel stuk beter.
5. Wat doe je deze koersloze periode nu?
In deze koersloze periode blijf ik eerst en vooral goed verder trainen. Ik laat niets aan het toeval over en zorg dat wanneer de koersen weer doorgaan ik er zal staan en mijn team op mij kan rekenen. Anderzijds is er wat meer ruimte voor zotte stoot (afgelopen weekend 200km met Remco Evenepoel) of voor een extra rustdag. Naast de fiets heb ik zeker nog mijn bezigheid met school.
6. Als de wedstrijden opnieuw worden gestart, wat zijn je doelen dan?
Het is heel moeilijk om als wielrenner in deze periode een doel te stellen. Zeker omdat je nog altijd geen datum weet van de eerste koers. Ik denk dat in de resterende koersen ik toch zoveel mogelijk ervaring wil opdoen en zoveel mogelijk van waarde wil zijn voor het team.
7. Welke parcours liggen jouw het beste ?
Dit is een heel moeilijke vraag want ik heb op zowel vlakke parcours als klimparcours goed gepresteerd. Ook het tijdrijden is iets wat ik echt graag doe en me op toe leg. Ik denk dat ik eerder tijdrijder/klimmer ben.
8. Wat zijn je sterkste punten en welk zijn je zwakke punten? Hoe wil je deze zwakke punten wegwerken?
Ik denk dat ik mentaal sterk ben. Daarmee bedoel ik dat ik karakter toon. Ik heb natuurlijk al wat meegemaakt. In 2016 ben ik namelijk overreden door een traktor en heb daarbij bijna mijn linkerbeen verloren. Door deze gebeurtenis ben ik mentaal heel sterk geworden omdat ik weet waarvan ik kom. Ik hou ook enorm van profesionaliteit en ik denk dat dit wel een pluspunt is in het wielrennen. Zwak punt is misschien dat ik nog niet lang aan wielrennen doe waardoor veel dingen voor mij de eerste keer zijn. Maar gelukkig kan ik op zo’n momenten rekenen op de steun van mijn papa die zelf 13jaar prof is geweest en mijn mama.
