Sean De Bie heeft de eindoverwinning van de Driedaagse van West-Vlaanderen op zak gestoken. In de finale van de slotetappe kon hij rekenen op de steun van ploegmaat Tosh Van der Sande.
Bij de start van de laatste rit, tussen Nieuwpoort en Ichtegem (182,7 km), stond Sean De Bie vijfde in het klassement. Hij had een achterstand van twaalf seconden op leider Tom Bohli, die vrijdag de proloog had gewonnen. De etappe startte in regenweer en al snel viel het peloton uit elkaar. Sean De Bie, Frederik Frison, Tosh Van der Sande en Jelle Wallays zaten in het eerste deel, Bohli had de boot gemist. Er volgde een hergroepering, maar vier renners slaagden erin voorop te blijven. Tijdens de beklimming van de Kemmelberg werd dit kwartet gereduceerd tot een duo: Dries De Bondt en Kenny Vanbilsen.
Vijftig kilometer voor het einde werden zij bijgehaald door een groep met daarin alweer de Lotto Soudal-renners De Bie, Frison, Van der Sande en Wallays. Uit deze nieuwe kopgroep reden zeven renners weg, waaronder De Bie en Van der Sande. Bohli was toen buitenspel gezet voor de eindoverwinning. Enkel Lukasz Wisniowski kon Sean De Bie nog de eindzege afsnoepen. Onderweg had Sean twee rushes gewonnen die hem in totaal zes boniseconden opleverden. In de slotkilometers nam Tosh het heft in handen in dienst van Sean. Timothy Dupont won de sprint voor Sean De Bie. Nils Politt legde beslag op de derde plaats. Sean De Bie ging met de eindzege aan de haal, met een voorsprong van zeven seconden op Wisniowski. Lotto Soudal wint met overmacht het ploegenklassement, zowel Tosh Van der Sande (7de) als Jelle Wallays (9de) eindigden ook in de top tien van het algemeen klassement.
Sean De Bie: “Na de finish was ik in eerste instantie ontgoocheld over de gemiste ritzege, maar al snel kwam het besef dat ik de eindzege in de wacht had gesleept en daar ben ik uiteraard heel blij mee. In de sprint was ik misschien iets te veel bezig met Wisniowski in het oog te houden die slechts op één seconde van mij stond en die ik dus voor moest blijven.”
“Ons team heeft vandaag steeds voorin gekoerst. Op de kasseien van de Steenstraat in Diksmuide, op iets meer dan vijftig kilometer van het einde, braken we de koers open. De wind maakte de etappe erg zwaar, na honderd kilometer was iedereen moe en toen wij de wedstrijd hard maakten, viel het veld opnieuw uit elkaar. Met vier maakten we vervolgens deel uit van een kopgroep van twintig. Bij het binnenrijden van het plaatselijk circuit, een veertigtal kilometer van het einde, lag er een tussensprint. Tosh en ik sprintten voor de seconden en hebben dan meteen doorgezet om een nieuwe schifting te maken. Het was de perfecte samenstelling, met renners die interesse hadden in het klassement of gebrand waren op de ritzege.”
“Mijn ploegmaats hebben mooi werk geleverd, zowel gisteren als vandaag. Na vijf kilometer lag alles in waaiers. In eerste instantie was ik niet mee met de eerste groep, maar ik heb niet gepanikeerd. De ploegmaats hebben geholpen het gaatje te dichten. Gisteren brachten ze me ook al eens in goeie positie naar een tussensprint en vandaag deden ze dat nog eens over. Het blijkt toch dat die seconden van pas zijn gekomen. Aan Tosh heb ik erg veel gehad in de finale vandaag. Eerst als motor om onze groep op gang te houden en nadien om demarrages van bepaalde renners te pareren; hij kweet zich perfect van die taak.”
Foto: Ledoux Kathy
