Aless De Bock won gisteren de Ronde van Vlaanderen voor junioren. Voor de junior van het Acrog-Torman CT een zeer speciaal moment. Aless kon eindelijk zijn oma eren door de letter M te maken over de meet.
"Mijn seizoen had nog geen uitschieter. Ik kende een goeie, maar ook een lastige winter. Mijn oma Marie-Jeanne werd ziek. Ik heb 2 jaar bij haar gewoond. Met haar ziekte had ik het lastig. Ik woon nu niet langer bij mijn oma, maar zit tot het einde van dit schooljaar op het internaat van de Gentse Topsportschool. Bovendien sukkelde ik in het begin van het seizoen met de knie. Waardoor ik na de tweedaagse Guido Reybrouck Classic in Damme ongeveer een maand uit competitie bleef. De kniepijn werd zo erg dat ik in de nationale testtijdrit in Borlo heb moeten opgeven. Daarna trok ik voor een week naar Spanje. ": aldus een tevreden Aless De Bock.
"Ik heb gehad geluk dat mijn ploeg en bondscoach Serge Pauwels mij kansen bleven geven. Waardoor ik me beter en beter begon te voelen. Op de voorlaatste dag van de Vredeskoers tankte ik veel vertrouwen. Op de beklimmingen hield ik gelijke tred met wereldkampioen Albert Withen Philipsen, de beste junior van de wereld en 5 of 6 andere jongens die tot de wereldtop behoren. Dat heeft me vertrouwen gegeven in mezelf.
Voor de start van deze Ronde van Vlaanderen heb ik enkele keren gedacht aan de manier waarop Jarno hier vorig jaar won. Na ongeveer 55km koers schoof ik slim mee met een groepje van 10 man, waar er in het begin goed werd samen gewerkt.
Op de kasseien van Kerkgate zag ik het peloton plots snel naderen. Ik besefte dat een nieuwe versnelling noodzakelijk was. Een Deen en Lomme Van den Meerssche gingen mee. Dat waren goeie bondgenoten. Bij de laatste doortocht op de Achterberg bleef ik tempo rijden en moest Van den Meerssche lossen. Hoewel ik eerder een klimmers type ben, merk ik dat ik inspanningen van 30 seconden op de hellingen in de Vlaamse Ardennen op de 1 of andere manier ook vrij goed kan. Vandaar dat ik op de Wolvenberg mijn slag probeerde te slaan. Daar had ik vorig jaar ook iets ondernomen en werd ik 5e. Dit keer kon ik de Deen, die ik helemaal niet kende, daar losgooien. Hij had me gevraagd hem mee te nemen tot de streep. Ik koos toch het zekere voor het onzekere en ging ik alleen.
Ik wilde al het hele seizoen winnen voor mijn oma en Ik ben blij dat dit nu gelukt is en dan nog in de Ronde van Vlaanderen. Vandaar dat ik bij het overschrijden van de streep met mijn handen de letter M vormde. Voor mijn oma Marie-Jeanne."
