Na 5 mooie jaren in de wielerwereld stopt Jonas Gijbels met het wielrennen. Dit afscheid is zeker geen afscheid van het wielermilieu want Jonas heeft nog plannen. Welke? Dat vertelt hij hieronder.
1. Je hebt besloten om te stoppen met het wielrennen. Waarom die keuze?
Een kleine maand geleden ben ik aan de studie lichamelijke opvoeding & bewegingswetenschappen begonnen aan de universiteit in Leuven. De combinatie van deze studie en de overstap naar de u23 categorie heeft me tot deze beslissing doen lijden. Door vele lesuren en het kotleven zou ik niet aan voldoende trainingsuren komen om op niveau mee te kunnen koersen. Het was geen gemakkelijke keuze, maar voorlopig wel de beste.
2. Hoe kijk je terug op je laatste seizoen als wielrenner?
Ik startte mijn seizoen super met 3 top 5 plaatsen in evenveel wedstrijden. Door een rustperiode van 10 dagen door een schoolreis en andere omstandigheden ging het van mei wat bergaf. Ik bleef hard werken, maar het goede gevoel en de uitslagen in de koers bleven wat achter. Daardoor was het niet altijd gemakkelijk om gemotiveerd te blijven en plezier te beleven. Door de juiste mensen rondom mij (binnen Davo en trainer Kevin Hulsmans) kon ik de laatste maanden van het seizoen mooi afsluiten en stond ik weer op niveau en met plezier aan de start!
3. Toch neem je geen definitief afscheid van het wielrennen. Wat zijn de plannen?
Zeker niet, daarvoor is de koerswereld te mooi! Ik wil zoveel mogelijk blijven fietsen, maar op een lager niveau. Als de conditie het toelaat zal ik in de zomers eventueel een paar kermiskoersen meepikken. Ook heb ik goede contacten met mijn vorige teams, waardoor ik er nog altijd welkom ben in gelijk welke rol.
4. Wat zijn voor uw persoonlijk de hoogtepunten uit je wielercarrière?
Vooral in het jaar als 2e jaar nieuweling had elke overwinning iets speciaals. In zolder waar we met 2 al in de eerste ronde wegreden en ik de eerste koers van het seizoen direct won, meteen ook mijn allereerste uit mijn carrière. Maar vooral mijn overwinning in het Luikse dorpje Romsée waar ik op 25km van de aankomst alleen weg reed en stand hield tot de finish, zal me zeker altijd bijblijven. Tenslotte kon ik op het einde van dat seizoen ook nog een trui binnenhalen door de Limburgse titel op de piste te pakken
5. Hoe zou je jezelf omschrijven als type renner in de deze jaren?
Een aanvaller met een redelijke sprint in huis na een zware koers. Ik was niet iemand die elk weekend in de prijzen reed, maar wel meestal wel de koersen maakten. Er werd vaak gezegd om slimmer te koersen en te denken aan betere uitslagen, maar dat lag niet echt in mijn natuur. Natuurlijk was ik ontgoocheld als ik bijna een hele koers voorop reed en op het laatste werd terug gepakt, maar uit deze koersen kreeg ik ook veel voldoening door de mensen. Dat doet ook heel veel deugd achteraf!
6. Heb je ook veel tegenslagen gekend tijdens al deze jaren? Wat waren de bijzonderste voor je persoonlijk?
Buiten een paar valpartijen met wat schaafwonden of eens materiaalpech in bepaalde koersen, bleef ik gespaard van ernstige valpartijen of tegenslagen. Wel kreeg ik 2 jaar geleden in mijn 2e jaar als nieuweling te maken met een longontsteking waardoor ik een tijdje in het ziekenhuis belande en het 3 weken zonder fiets moest doen. Maar daaruit leerde ik ook terugvechten en kan de koers een beetje gerelativeerd worden.
7. Welke raad zou je een renner die nu start met de sport meegeven?
Sowieso plezier vooropstellen! Wielrennen is een harde sport waar veel voor moet gedaan en gelaten worden. Maar wielrennen is ook gewoon een prachtige sport! De koerswereld, de verbanden die gecreëerd worden met ploegmaten, familie, vrienden… en loon naar werken krijgen zijn de mooiste dingen die er in sport bestaan!
