Cisse Coppens startte als 14-jarige aspirant met wielrennen. Gisteren als eerstejaars junior te Balegem behaalde hij zijn eerste zege in zijn jonge wielercarrière. Cisse legt ons van naaldje tot draadje uit hoe deze zege tot stand kwam.
"In de derde ronde vertrokken er 4 renners en ik zag vanuit het peloton dat ze goed ronddraaiden dus probeerde ik er alleen naar toe te rijden maar zag in de achtergrond dat er 3 man mij kwam helpen om naar de 4 vooraan te rijden. We draaiden goed rond met ons groepje en zo konden we toch na een goeie 2 ronden aansluiten. Nu waren we met 8 vooraan en we hadden toch al iets van 15 seconden voorsprong. We bleven goed ronddraaien maar het peloton kwam toch dichter. Door een kleine inschattingsfout in een scherpe bocht naar links kom ik in het gootje terecht en dan in een diepe put waardoor ik niet meer op de baan kon springen. Dus ik moest stoppen om uit de put te geraken. Maar tijdens dat ik dit doe verlies ik mijn evenwicht en val ik. Toch zat ik snel terug op de fiets en kon ik gemakkelijk aansluiten bij het peloton. Het peloton had de nu nog 7 koplopers bijna te pakken. We bleven er vol achter rijden. We kregen ze uiteindelijk te pakken omdat iemand op het bergje eens goed had doorgetrokken. Rond de zesde ronde laat het peloton iemand van Isoorex rijden en daarna springt er nog iemand achter met nog iemand van Isorex in zijn wiel. Zij blijven goed samenwerken en sluiten aan met de koploper van Isorex. Nadien springt er ook nog iemand weg van Avia en gaat op zoek naar de 3 anderen. Na een halve ronde ongeveer komen de 4 samen maar in het peloton beslissen we van ze niet te laten rijden. Intussen zijn we op een goeie 15 seconden gekomen van de koplopers en ik zie dat er iemand moet lossen van Isorex. Bij het ingaan van de 8ste ronde sprint Obie Vidts de berg op en gaat op zoek naar de 3 koplopers maar tevergeefs op de grote baan is alles samen gekomen.
Maar toch waagt Jordi Verlinden het zich om ervandoor te gaan met de Pool op de grote baan. Ik zie dat ze direct een goeie 100 meter pakken. Ik zat op die moment links op kop van het peloton. Ik zie dat ik alleen op de linkerkant van de baan zit en zie Obie op de kop van het peloton. Dus ik wist dat ik nu moest gaan en dat deed ik dan. Ik zette me in tijdrithouding en reed zo al snel naar de 2 toe. Toen ik er bij kwam reden we goed samen en creëerden we een mooie voorsprong. In de 10e ronde krijg ik te horen van iemand dat we iets van een 35 seconden voorsprong hadden. Toen we van de grote baan afdraaiden zag ik dat er iemand alleen in de achtervolging was en zag ik aan het truitje dat het Enrico was. Maar we reden goed door maar de Pool kreeg het al wat lastig. Ik trok in de voorlaatste ronde goed door op het bergje en zag dat de Pool en Jordi het moeilijk kregen maar ze konden toch nog aansluiten.
Ik keek vele malen om, om te zien wat onze voorsprong was maar onze voorsprong ging naar een minuut op het peloton. We hadden wel nog maar een 25-tal seconden voorsprong op Enrico. Bij het ingaan van de laatste ronde sprint ik opnieuw het bergje vol op maar nu moet de Pool lossen. Op de grote baan kan Jordi terug aansluiten. Ik rij een heel lang stuk op kop omdat Jordi helemaal kapot zat. Maar ik zei tegen hem dat we moesten blijven rijden omdat anders Enrico kon aansluiten en met de overwinning misschien gaat lopen. Maar Enrico kon maar een aantal seconden goedmaken. Dus ik wist dat ik kans had om te winnen. In de laatste km wou Jordi ook niet meer overnemen omdat hij wist dat ik heel sterk was. In de laatste bocht komt Jordi mij nog voorbij en ik kom met mijn linkerpedaal even tegen de grond waardoor ik even moest uitwijken en een klein gaatje moest dichten. Maar ik zat al snel in zijn wiel. We moesten nog iets van een 100 meter. Dus ik gaf alles om hem voorbij te komen en toen ik erover was, wist ik dat ik had gewonnen. Ik bereikte de finish en stak mijn hadden in de lucht en riep ik er alles uit. Daarom dat mijn mond op de foto zo wagenwijd open is.
Na de finish was de ontlading zo groot dat ik heel hard begon te roepen van blijdschap. Mijn vader kwam naar mij toegestormd en hij gaf mij een dikke knuffel en ook mijn oma kreeg er één. Ik kreeg de felicitaties van de Pool en ondertussen kwam het peloton over de finish en zag ik dat Robbe De Pauw zich helemaal kapot had gereden voor toch nog eerste te zijn in de tweedaagse. Hij had de eerste plaats in de 2daagse dan ook te pakken. Ik bedankte hem heel hard voor de samenwerking en ook voor het afstoppen in het peloton. Aan de micro deed ik mijn verhaal. Ik kreeg mooie bloemen die ik aan mijn oma gaf en ook nog een mooie beker. In het klassement van de tweedaagse eindigde ik 5e. Bij mijn prijzengeld kreeg ik ook nog een fles champagne"