De 2de jaars junior van Onder Ons Parike nam in februari al de beslissing om op 4 september in Overboelare zijn allerlaatste wedstrijd ooit te rijden. 5 seizoenen duurde de carrière van de Geraardsbergenaar.
‘Voor mij was dit een heel bijzondere dag, mijn allerlaatste wedstrijd. De koers passeerde aan mijn eigen deur en er waren echt heel veel supporters voor mij op de been. Er stonden slechts 23 renners aan de start. Ik raakte in de 2de ronde al voorop met 2, maar dat was eerder om eens af te tasten. Daarna reden 5 renners weg met onder andere een sterke Timmermans. Ze namen maximaal anderhalve minuut, maar ik raakte niet in paniek. We hebben toen het hele peloton georganiseerd en 3 rondes voor het einde namen we hen terug. Dat was voor mij het signaal om te demarreren en ik kreeg de Israëlische kampioen mee. Nadat ik de premie nam, kwam mijn ploegmaat Tibo Nevens aansluiten met een Brit. De laatste ronde trok ik solo in de aanval, maar de Israëlische kampioen reed het gat dicht. De laatste km kwamen er nog twee renners aansluiten. Het zou een spurt worden met 6. Op 500m speelde ik op de verrassing door nog eens aan te vallen. Ik ging de laatste bocht in, maar Nevens zat in mijn wiel. Mijn fietsenmaker Tony Bracke zei me na mijn 2de winst dit seizoen: ‘jamais 2 sans 3’ en ik geloofde hem. Toen ik de laatste bocht inging, geloofde ik nog steeds in winst. Ik wou en zou mijn derde overwinning dit seizoen pakken, maar 100m voor de finish kwam mijn ploeg(maat) Nevens erover. Ik was kwaad, teleurgesteld en ontgoocheld. Na de finish was ik tot tranen toe bewogen. Tweede, slechts 2de, maar enkele uren later maakte de grote ontgoocheling al plaats voor enige tevredenheid.
Met 2 overwinningen, tweemaal een tweede plaats, éénmaal derde en viermaal een vierde plaats, kan ik toch terugblikken op een heel mooi seizoen. Het beste seizoen uit mijn carrière.’
