1) Wat waren de mooiste momenten van het seizoen? De mooiste momenten dit jaar is moeilijk om op te antwoorden. Ik vond dit jaar op zich een mooi jaar, ik durf zelfs te zeggen het mooiste jaar.
Niet vanwege de uitslagen, maar door de koersen zelf en alles daar rond. Ik kreeg de kans om de Ronde van Vlaanderen te rijden net als alle andere grote koersen in België. En dat was als het ware een kinderdroom die in vervulling ging. Blij als een klein kind met een snoepje spelde ik mijn nummers op die dag. Ik heb daar enorm van genoten. Als ik er nu aan terugdenk krijg ik een voldaan gevoel. Ik heb veel geleerd en vooral ook zeer veel plezier gemaakt tijdens dit seizoen. Ik had een ploeg die je kon omschrijven als een groep vrienden die er stond voor elkaar. Ik had er voor het seizoen zo men twijfels over, velen waren vertrokken naar mooiere ploegen of naar ploegen met meer kapitaal dan de onze, maar ik heb het me geen enkele keer beklaagd dat ik mijn ploeg trouw gebleven ben. Sportief zat het misschien niet altijd allemaal mee, maar ik beleefde wel veel plezier aan wat ik deed en dat is voor mijzelf nog altijd de grootste factor waarom ik nog steeds deze sport beoefen. Ik kijk terug op het seizoen met een glimlach en een goed gevoel en ik ben zeker dat de rest van de ploeg dat ook doet.
2) Vind je je seizoen geslaagd? Ik kan daar rechtuit over antwoorden, neen. Ik beleefde ‘weer’ te veel ups en downs. Ik hoopte dit jaar echt eens te kunnen meedoen voor de prijzen en zo mezelf de moraal te geven om te denken dat er meer inzit dan alleen wat te volgen en soms eens dankzij een superdag een mooi resultaat te behalen. Ook had ik op de dagen dat ik goede benen nodig had meestal net geen. Ik had me graag wat meer toegelegd op de klimkoersen dit jaar, maar deze waren van het begin tot het einde een grote flop. Ik haalde in zowel Aywaille als Herbeumont de finish niet. (In Remouchamps kwam ik ten val)
3) Met welke tegenslagen kreeg je dit seizoen te maken? Daar kan ik zeer snel overgaan (ik houd hout vast). Ik kreeg dit jaar met weinig of geen pech te maken. Naast wat kleine problemen met de rug en een lekke band of 2 heb ik nauwelijks pech gekregen. Jammer genoeg viel 1 van die lekke banden op een wel zeer cruciaal moment in de laatste etappe van Liège-La Gleize kreeg ik in de plaatselijke rondes een lekke band op de 100m kasseien die er lagen. De ploegauto had barrage moeten maken en liet minutenlang op zich wachten waardoor ik meer en meer tijd verloor. Ik keerde nog terug tot auto 10,maar daar dan bijna letterlijk het licht uit. Ik voelde me die dag super en had misschien een mooie plaats kunnen behalen maar dat is natuurlijk praat achteraf.
4) Hoe breng je de winter door? In tegenstelling tot vorig jaar vooral in België, daar waar ik vorig jaar 2x naar Spanje ging om te trainen ga ik nu maximaal 1 keer. Niet dat ik het dit seizoen rustiger aan ga doen, maar door tijdsnood. Door mijn hogere studies is de combinatie veel moeilijker geworden in vergelijking met vorig jaar. Ik moet roeien met de spaden die ik heb, ik ben er me van bewust dat sommige jongens zelfs die kans om naar Spanje te gaan niet hebben dus mag ik wel nog van geluk spreken. Ik zal me opnieuw de volle 100% inzetten op training om hopelijk dit jaar mijn duit in het zakje te doen bij mijn nieuwe ploeg.
5) Wat zijn je doelen voor volgend jaar? Ik hoop net als alle voorgaande jaren een constant seizoen neer te zetten. Dat is naar mijn gevoel nog nooit echt gelukt, daarom heb ik besloten om dit jaar wat beter om te springen met mijn lichaam en daarom mijn seizoen op te delen in 2 periodes. Ik begin in maart en rijd tot eind mei. Daarna van juli tot september eventueel ook nog oktober. Naast de fysieke redenen is dit ook vooral omdat ik in de maand juni opnieuw vol aan de bak moet in school.( En hopelijk blijft het ook enkel bij januari en juni) Het spreekt voor zich dat ik in deze maanden op men best moet zijn en hopelijk kan ik daarvan de vruchten plukken. Ik blijf wel realistisch, het is een categorie waar je koerst tegen ervaren rotten en geslepen vossen. Het zal volgens mij vooral een jaar worden van klappen krijgen en eruit te leren. Ik leg de lat niet overdreven hoog, uitrijden is misschien volgens velen te gemakkelijk maar ik houd het daarbij. Zo bescherm ik mezelf een beetje tegen zware teleurstellingen. Alles wat meer is, is mooi meegenomen natuurlijk.