Arno Van Genechten heeft besloten om na opnieuw een jaar van blessures te stoppen met het wielrennen. Arno zal nog wel zeer vaak langs het parcours terug te vinden zijn.
1. Wanneer ben je gestart met het wielrennen? Hoe bij de sport terecht gekomen? Ik ben bij de 11-jarige gestart met het wielrennen. Ik ben met wielrennen begonnen omdat ik veel naar de koers keek met men grootvader die ook veel met de koersfiets rijdt en mijn neef heeft dit ook altijd gedaan
2. Op al je jaren in het peloton zal je wel verschillende goede en slechte momenten hebben beleefd. Wat waren voor jouw de belangrijkste? De belangrijkste zijn zeker dat ik 2 keer in een dag klassement van de supercup 2de was en ook 2de in het eindklassement dit was bij de 2de jaars nieuwelingen. En dan dit jaar bij de 1ste jaars juniors dat ik 3de werd op het pk op de piste. 1 heel slecht voorval zal mij ook altijd bij blijven en dat is dat ik bij de 1ste jaars nieuwelingen heel hard gevallen was in een peletonspurt in Herentals toen had ik mijn tanden uitgevallen en lag ik van kop tot teen open.
3. Wist je bij de start van het seizoen al dat dit u laatste was? Ben je tevreden erover? Ik wist aan de start van dit seizoen niet dat dit mijn laatste seizoen zou worden, want ik had nog nooit zo hard gewerkt in mijn voorbereiding als dat jaar. Maar na terug een paar blessures(knie-ontsteking en spierscheur) te hebben gehad was mijn goesting voor te trainen weg. Want ik heb elk jaar wel een blessure gehad en hierdoor kreeg ik steeds minder en minder plezier om te trainen.Dit heeft me wel veel zeer gedaan maar nu rij ik nog voor het plezier met de fiets.
4. Gaan we u nog zien langs het parcours ? Tuurlijk gaan ze mij nog zien langs het parcours. De vrienden die ik heb in het wielrennen wil ik niet verliezen en ik zal ze af en toe nog gaan aanmoedigen. Maar ook bij de meisjes gaan ze mij zeker zien nu dat ons mama en papa verzorger en mecanieker zijn van de vrouwen ploeg van Balen B.C en omdat mijn nieuw vriendin(lief) ook bij de meisjes koerst. Maar 1 ding wil ik nog zeggen en dat is dat alle ploegmaten, ploegleiders, verzorgers, mecaniekers van Balen B.C. en ook de renners van de andere ploegen waar ik goed mee overweg kon bedankt zijn van alle mooie jaren dat ik beleefd heb!! En dat ze altijd mogen vragen voor rustig een keer mee te gaan trainen .