Het Scheldepeloton vertelt het verhaal van vijf jonge renners uit het Gentse: Wouter Weylandt, Iljo Keisse, Dimitri De Fauw, Kurt Hovelijnck en Bert De Backer. Ze leren elkaar kennen op hun trainingstochten langs de Schelde en vechten samen voor dezelfde droom: profwielrenner worden. Een na een maken ze de droom waar, maar de weg naar de roem is bezaaid met hindernissen, drama en tragiek.
Matthias M.R. Declercq schreef over deze vijf renners en vrienden eerder al het geprezen De Val. Lieven Van Gils, Hendrik Luyten en Wouter Heymans maakten er met productiehuis Borgerhoff & Lamberigts een televisiereeks over voor Canvas, in dezelfde stijl als hun succesvolle reeks VDB. Ik ben god niet: veel archiefmateriaal, interviews met de protagonisten en mensen uit hun omgeving, en de koers als arena voor het leven met al zijn pieken en dalen.
Het Scheldepeloton is een verhaal uit de buik van het peloton, over kopmannen en knechten, winnen en verliezen, vallen en weer opstaan. Het is het verhaal van een vriendengroep die uiteen werd gereten, of net hechter werd, door een constante mix van vreugde en verdriet.
Ze waren met vijf, maar vandaag zijn ze nog maar met drie. Slechts twee van hen maken nog deel uit van het peloton: Iljo Keisse en Bert De Backer. Hun vriend Dimitri De Fauw was tijdens Zesdaagse van Vlaanderen-Gent eind 2006 betrokken bij een ongeval op de piste met de Spanjaard Isaac Gálvez. Die overleed later aan zijn verwondingen. De Fauw was zo aangeslagen door het ongeval dat hij in een diepe mentale crisis belandde. In 2009 stapte hij uit het leven. Twee jaar later werd de vriendengroep opnieuw zwaar getroffen toen Wouter Weylandt verongelukte tijdens een afdaling in de Ronde van Italië 2011.
Iljo Keisse: “Met bepaalde renners heb je een klik, met andere niet. Ik had twee supergoeie vrienden die bij mij in de buurt woonden, die hetzelfde deden als ik. Met De Fauw deed ik de piste, de zesdagen, de wereldbekers enzo. Met Wouter heb ik in dezelfde ploeg gezeten. We gingen samen gaan shoppen, we gingen samen op stap. Dat waren maten met dezelfde interesses, die hetzelfde leventje hadden als ik. Mijn twee beste maten zijn dood. Ik heb nog vrienden, maar zo’n hechte vriendschap is nooit meer teruggekomen. Plus, als je je twee beste vrienden verliest op jonge leeftijd… Ik zeg niet dat het opnieuw zou kunnen gebeuren, maar ik hou toch altijd wat afstand nu. Dat zijn toch dingen die veranderd zijn. Ik vind het voor mezelf beangstigend dat ik niet meer zo dicht bij iemand sta. Echt moeilijk. Pijnlijk.”
Lieven Van Gils: “Toen ik het boek ‘De Val’ van Mathias M.R. Declercq gelezen had, was ik zo onder de indruk dat ik de schrijver samen met Iljo Keisse uitnodigde bij Van Gils & Gasten. Het werd een boeiend gesprek, maar na tien minuten moest ik al afronden. Voor deze reeks kreeg ik de kans om vele uren met de renners door te brengen, en praatte ik met hun ploegmaats en andere mensen uit hun sportieve entourage. Wat is wielrennen een mooie, maar ook een harde en vooral gevaarlijke stiel, leerde ik. Je kunt niet koersen zonder te vallen. En als een renner valt, denkt hij maar aan één ding: hoe geraak ik zo snel mogelijk terug op mijn fiets? Vooral de gesprekken met hun families zijn me bijgebleven: de ouders, hun vriendin, broer of zus. Zij blijven telkens achter als hun mannen vertrekken, als soldaten naar het front. Ze kruisen hun vingers en kunnen alleen maar hopen dat hun geliefden zonder kleerscheuren terug thuis komen. Maar soms komen ze niet terug.”
Met getuigenissen van onder meer Iljo Keisse, Bert De Backer, Kurt Hovelijnck, Ronnie Keisse (vader van Iljo), An-Sofie Zenner (echtgenote van Iljo), Eric Weylandt (vader van Wouter), Nele Bral (moeder van Wouter), Elke Weylandt (zus van Wouter), An-Sophie De Graeve (partner van Wouter), Claudine Verhoeven (moeder van Dimi), Guy De Fauw (vader van Dimi), Mark De Fauw (oom van Dimi), Joke De Smedt (vriendin van Dimi), Ruth Verrelst (partner van Bert), Marie-Lou Heynderickx (echtgenote van Kurt), Jean-Marie Dedecker, Tom Boonen, Patrick Lefevere, Tyler Farrar, Fabian Cancellara e.v.a.
Aflevering 1: WW Special
Wouter Weylandt, ‘WW Special’ voor de vrienden, is een guitig baasje met tonnen talent. Op z’n traingsritten langs de Schelde leert hij Iljo Keisse, Bert De Backer, Kurt Hovelijnck en Dimitri De Fauw kennen. Wouter maakt al snel naam in het wielerpeloton, maar is het leven van een wielerprof wel iets voor hem?
Aflevering 2: Het gouden koppel
Iljo Keisse en Dimitri De Fauw leren elkaar kennen als jonge snaken op de piste en worden al snel boezemvrienden. Ook als team klikt het, een gouden koppel is geboren. Maar wanneer het echte werk begint spelen er andere belangen.
Aflevering 3: Ik zie u graag, Tarzan
Dimi, bijgenaamd ‘Tarzan’, en Iljo raken allebei betrokken bij een dopingschandaal. Terwijl Iljo terug probeert te knokken, wordt het in Dimi’s hoofd alleen maar donkerder.
Aflevering 4: Ikke were
Kurt Hovelijnck, aka ‘Ikke were’, komt in een droom terecht wanneer hij mag tekenen voor Quickstep. Maar de droom verandert na een zware val al snel in een nachtmerrie. Ook z’n trainingsmaatje Wouter Weylandt krijgt het moeilijk.
Aflevering 5: The kings of cool
Iljo Keisse is eindelijk van het dopingspook verlost en wil z’n nieuwe werkgever bedanken met een overwinning. Wouter Weylandt zit op een roze wolk: hij heeft een nieuwe ploeg en verwacht een kindje. Maar dan moet hij plots, terwijl hij nog herstelt van een zware val, naar de Ronde van Italië vertrekken.
Aflevering 6: WW108
Wouter Weylandt komt ongelukkig ten val in de Ronde van Italië. Z’n trainingsmaten hebben het moeilijk om zijn dood een plaats te geven.
Het Scheldepeloton: vanaf maandag 30 augustus om 21.20 u. op Canvas en meteen integraal op VRT NU.
Foto & video: Canvas