Het seizoen 2021 van Bob Poelmans was er één met ups & downs. De sympathieke Limburger behaalde enkele mooie podiumplaatsen en een zege maar belandde ook 2 maal in het ziekenhuis met o.a. een sleutelbeenbreuk. Bob doet zijn verhaal over zijn seizoen 2021 waar hij zoveel van verwachtte.
"Het seizoen begon goed met een 3e plaats in Glabbeek. De eerst volgende koers was de Vuelta Al Besaya. Een 4-daagse rittenwedstrijd met toch wel selectieve parcours. In de eerste rit werd ik 11e in een brede kopgroep. In de 2e rit reed ik solo weg op de slotklim van 5km en veroverde ik de leiderstrui, puntentrui en trui van beste buitenlander. Natuurlijk leefde ik op een roze wolk, maar dit gevoel werd al rap teniet gedaan door het slechte nieuws dat ik die avond kreeg van het thuisfront. Mijn nonkel was die avond overleden en natuurlijk stortte mijn wereld even in. Ik bleef toch niet bij de pakken zitten en was vastberaden om de 3e en 4e rit alles te geven om die truien binnen te halen voor mijn nonkel Bert. Jammer genoeg mocht het niet zijn en viel er 2km na de neutralisatie iemand voor mij, ook al reed ik in 4e positie, en vloog ik er vol over. Ik stond meteen terug recht en zat ook direct weer op de fiets, maar ik voelde al rap dat er iets niet goed zat. Ik werd afgevoerd naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis en daar werd vastgesteld dat mijn sleutelbeen, maar ook mijn hand was gebroken. De volgende dag volgde een autorit van 16u richting het thuisfront, waarvoor een dikke merci aan Franky Lambrecht, de papa van Michiel, die mij richting België heeft vervoerd met zijn auto. Ik ben dan meteen met mijn papa richting Herentals gereden waar ik meteen werd geopereerd aan mijn sleutelbeen door dokter Steven Claes, die dit perfect deed.
Na een 2/3-tal weken begon ik weer heel lichtjes op de rollen te fietsen, zonder te zweten weliswaar, omdat ik ook nog een gips rond mijn hand had. Een week later ben ik dan weer volop kunnen beginnen met trainen. Eind juli reed ik terug mijn eerste kermiskoers en werd ik meteen 3e. Ik reed nog 2 kermiskoersen en de BVB in Angreau en daarna trok ik met de nationale ploeg richting de Nations cup in Hongarije. Hier voelde ik dat het gevoel weer richting topvorm ging. Enkele dagen na thuiskomst stond er de klimkoers in Couvin op het programma. Tijdens de wedstrijd had ik een zeer goed gevoel, een gevoel dat ik niet meer had gehad sinds mijn eerste val. Jammer genoeg sloeg op 3 rondes van het einde het noodlot weer toe en ging er in volle afdaling weer iemand voor mij tegen de grond en vloog ik er nogmaals vol over, ook al reed ik hier weer bij de eerste 5. Het verdict was wederom hard, een complexe sleutelbeen met afgescheurde ligamenten en daarbij kwam nog dat de plaat van de eerste operatie door mijn nekspier was geschoten. Wederom werd ik zeer snel en top geopereerd in AZ Herentals, deze keer door dokter Ruette. Er is dan bewust beslist om het seizoen stop te zetten en te focussen op volgend seizoen. Mentaal was de veer ook even gebroken… ": vertelt Bob.
"Bij mijn eerste revalidatie zat ik nog vol moed en was ik vastberaden om sterker terug te komen, mede doordat ik nog een EK en WK voor ogen had. Deze revalidatie is echter iets trager gelopen, vermits ik ook nog vast zat met mijn hand. Bij mijn tweede val zag ik alles wegvallen en zakte de moed echt in mijn schoenen. Deze revalidatie duurde ook een pak langer doordat het deze keer een pak erger was. Ook mentaal was ik niet meer zo opgeladen. Het seizoen begon dus zeer goed, maar viel al heel snel in het water… Ik kan dus niet spreken van een geslaagd seizoen, omdat ik veel grotere doelen voor ogen had gesteld. Gelukkig had ik dan toch nog de kans om mee te mogen gaan met de nationale ploeg naar Hongarije.
Ondertussen heb ik de knop wel omgedraaid en kijk ik weer vol uit naar volgend seizoen en is de zin er weer om alles te geven om volgend jaar te knallen. Ik zal volgend jaar inderdaad nog rijden voor Acrog Tormans Balen BC. Ik wind er geen doekjes om, want er waren zeker nog ploegen die zijn komen aankloppen, maar deze hebben afgehaakt na mijn tweede val. Dit neemt natuurlijk niet weg dat ik zeer blij ben om nog een jaar de kleuren van Balen te kunnen tonen in het beloftenpeloton. Ik zal zo rustig kunnen groeien als eerstejaarsbelofte en dit samengaand met mijn studies burgerlijk ingenieur. Volgend seizoen zal de nadruk liggen op koersen uitrijden, maar ook zeker op mee koers maken en mij laten zien als eerstejaars. Wie weet kan ik ook wel ergens een overwinning behalen. Ik zal dit doen aan de hand van de topbegeleiding van het Lotto cycling talent project, mijn trainer Dietmar Ledegen, kiné Jos Sneyers en mijn ex-trainer Rutger Wouters."
