Scroll down for the English version of the interview
De Amerikaan Bjorn Larson is voor vele al geen onbekende meer. Bjorn wist al 2 overwinningen in ons land te behalen. We maken even nader kennis met deze Amerikaan.
Hey Bjorn! Kan je jezelf eens voorstellen aan onze Belgische lezers? Mijn naam is Bjorn Larson. Ik ben afkomstig van Duluth in Minnesota, Verenigde Staten. Dat ligt ten westen van ‘Lake Superior’, zo’n 160 kilometer verwijderd van de grens met Canada. Ik rijd al mijn hele leven graag met de fiets. In het begin was daar zeker nog geen competitie mee gemoeid. Ik croste wat door de stad met mijn vrienden en ging al eens mountainbiken met mijn vader. Pas drie jaar geleden kreeg ik de microbe van het wegwielrennen te pakken. Ik trad toen in competitie en reed dat eerste jaar vooral lokale koersjes. Vorig jaar werd het al wat serieuzer, ik werd namelijk nationaal kampioen. Dat was natuurlijk een schitterend moment voor mij! Als ik mezelf moet omschrijven als renner, zou ik zeggen dat ik een allrounder ben. Zo ga ik graag mee in ontsnappingen alwaar ik het kan afmaken in de sprint of kan wegrijden op een helling. Maar ik ben dus nergens echt in gespecialiseerd.
België is voor jou niet echt bij de deur. Hoe ben je hier eigenlijk beland? Dankzij mijn goede resultaten in de VS werd ik uitgenodigd om met de Amerikaanse selectie naar België af te zakken. We rijden hier voornamelijk kermiskoersen om eens te ervaren hoe het er hier in Europa allemaal aan toe gaat. We verblijven met de groep te Sittard, in Nederland.
En bevalt het je hier een beetje? Ja, het is ongelooflijk leuk hier. Ons vijfkoppige groepje is de laatste dagen erg naar elkaar toe gegroeid. We zijn ondertussen echte vrienden en dan is samen koersen natuurlijk extra aangenaam! De hele groep blijft hier tot 22 augustus. Tot dan blijven we vooral kermiskoersen afwerken met als hoogtepunt de Omloop der Gewesten daags voor ons vertrek.
Je hebt ook al goed gepresteerd de laatste wedstrijden, niet? Tot nu toe liep het inderdaad redelijk goed! Al was mijn eerste wedstrijd in Sinaai meteen erg lastig. Ik verspilde er veel krachten door al vroeg in de wedstrijd mee te gaan in een ontsnapping. Toen ik later in de race dan aanviel, voelde ik al de voorgaande inspanningen in de benen. Daardoor zat er toen niet meer in dan een achtste plaats. Daarna ging het beter: zowel in Westerlo als in Baal kon ik winnen, in Hasselt moest ik enkel mijn landgenoot Jules Gilliam laten voorgaan. Mijn overwinningen behaalde ik allebei na een solo. In Westerlo reed ik alleen weg op twintig kilometer van het einde, in Baal duurde mijn solo ongeveer de helft.
Heb je al bepaalde verschillen gemerkt tussen het koersen hier en bij jullie in de VS? Goh ja, er is wel een verschil dat me meteen opviel. Bij ons wordt er niet zoveel in ‘horten en stoten’ gekoerst, er wordt meestal aan ongeveer dezelfde snelheid gereden. Hier wordt er constant aangevallen waarna het dan snel weer stilvalt. Thuis ben ik het dus toch wat anders gewend. In Amerikaanse koersen laat het peloton de vluchters meestal wat tijd nemen waarna er dan wat organisatie op gang komt en de achtervolging wordt ingezet. In de Vlaamse kermiskoersen is het meer ieder voor zich, men valt gewoon de hele tijd aan. Het is dus belangrijk om je demarrages goed te timen aangezien je nooit veel tijd hebt om te recupereren. Het peloton is namelijk continu bezig aanvallen te counteren. Ik merk persoonlijk niet echt een niveauverschil tussen thuis en hier. In de ‘States’ rijden de beste junioren af en toe al mee met de beloften of zelfs in kleinere profraces. Ook de parcours verschillen niet echt van mekaar, rondjes van zo’n vijf kilometer zijn ook bij ons de gewoonte.
Hoe zie je jouw toekomst in het wielrennen? Voorlopig is het gewoon mijn ambitie om plezier te beleven de sport. Natuurlijk zou het geweldig zijn als ik ooit prof kon worden maar ben ik nu dus nog niet teveel mee bezig. Dat zou me alleen maar stress bezorgen en dat is nergens goed voor. Dat wil echter niet zeggen dat ik geen dromen koester. Zo spreken het WK en ritzeges in de grote rondes ook wel tot mijn verbeelding.
Tot slot, wat staat er nog op je programma dit seizoen? Na deze trip zit mijn wegseizoen er alweer op. Voor de afwisseling zal ik wel nog enkele mountainbikeraces afwerken, die afwisseling houdt me scherp. Begin oktober neem ik nog deel aan een zware gravelrace, daarna is het tijd voor rust.
Heel erg bedankt, Bjorn! Cyclingsite wenst je nog veel succes met je verdere carrière!
English version
Hi Bjorn, can you introduce yourself a bit to our Belgian readers? My name is Bjorn Larson. I'm from Duluth, Minnesota in the USA. It's on the western tip of Lake Superior about 100 miles from the Canadian border. I've been cycling all my life, riding around town with friends or the occasional mountain bike ride with dad. It wasn't until 3 years ago I found my passion for road cycling. I did local races for a year and then last year (my 2nd year in the sport) I won US nationals which was a big win for me. I consider myself more of a breakaway man who can sprint and climb if need be. I'm not a pure anything.
Belgium isn’t really nearby for you. How did you end up here? Because of my good results in the states I was invited over by team USA juniors to do kermesse races.This way we can learn what it’s like to race in Europe. We are staying in Sittard, Netherlands.
And how do you like your stay here? Being here is so much fun, I've become way closer to the 5 guys that I'm racing/staying with. We've all became really good buddies. All of us are staying till August 22nd, we are doing some local kermesses and the 1.1 race Omloop der Gewesten on the 21th.
You’ve been doing pretty good here, haven’t you? Indeed, the first race I did was rough because I expended my energy to early trying to get into a break, so I've been attempting to save energy for the first part of the race then go full gas and attack in the second part. I took eigth at the Sinaai kermesse and won both Westerlo and Tremelo Baal kermesse. I also took second in the Hasselt kermesse, my fellow countryman Jules Gilliam managed to win there. Both of my victories were solo. In Westerlo I went solo with 20 kilometres to go and won by a minute and Baal was 10 kilometres and I won by 25 seconds.
Have you already noticed some differences between cycling in the USA and here in Flanders? Yea, in the USA there isn't as much attacking and slowing. It's more steady the whole time. Once a break gets up the road, the field usually lets them get time and chases them back. Here in kermesses it seems like every man is for himself and there are people attacking a lot. In Europe you have to time your attacks differently so you don't tire out to early as there isn't a lot of time to get a good recovery in the field. In my opinion, there's no big difference in level between Belgian and American riders, the average speeds of racing are the same. Back in the states most good juniors tend to usually race in the top amature fields or sometimes even pro fields, so we’re not less good or so. Also the tracks are mostly the same. In America we do a lot of criteria so about 5 km laps that we repeat multiple times.
How do you see your future in cycling? My ambition right now is just to keep loving the sport. If a pro contract eventually comes my way that would be awesome. I try to not get to stressed thinking about those things in order to keep having fun racing my bike. However I do think winning worlds or even a stage at any of the grand tours would be amazing
What does the rest of your season look like? After this trip I'm pretty much wrapping up my road season. I'll be doing a few mountain bike races purely for a change of bike. Afterwards I'll be doing a 100 mile gravel/snowmobile race called Heck of the North. After that it’s time to rest!
Thanks a lot, Bjorn! Cyclingsite wishes you all the best with your further career!
